Merhaba Ekmek ve Gül okurları,

Ben ataerkil adalet sisteminden nasibini almış bir kadınım. Yirmi yıl süren kötü bir evlilikten yedi sene evvel boşanarak kurtuldum. Fakat boşanmanın bedeli de hiç kolay değil. Boşanma sürecimde boşanmanın kolay olması için çocuklarım ya da kendim için herhangi bir nafaka, tazminat vs. talep etmedim. Eğer nafaka talep etseydim eski eşim boşanmayı kabul etmemek için elinden geleni yapacaktı ve uzun yıllar mahkemelerde uğraşacaktım. Büyük kızım 18’ini doldurmuştu, küçük kızımın velayetini üstüme alarak boşanıp, ailemin yanına yerleştim, fakat kısa zaman içinde hata yaptığımı anladım. Sonuçta çocuk ikimizin çocuğuydu ve onun da sorumlulukları vardı. Uzun zaman eski eşimden hiçbir yardım talep etmeden çocuğuma baktım. Kızım büyüdükçe masrafları çoğaldı ve artık altından kalkamıyorum. Bu durumda nafaka talep etmek istedim ama böyle bir hakkım olmadığını öğrendim. Bunu eski eşime söyleyip resmi olmasa da yardım etmesi gerektiğini söylediğimde, “Boşanmayı sen istedin, şimdi sonuçlarına katlan” dedi.

Hiçbir kadın mutlu yuvasını terk edip kendini ve çocuklarını mağdur etmez. O yuva yıkıldıysa bunun çok büyük sebepleri vardır. Bu bedellerin gerek erkek tarafı gerekse kanunlarımız dolayısıyla kadına yaşatılması büyük haksızlık.

Geldiğimiz süreçte nafaka hakkımız bile elimizden alınmaya çalışılıyor. Aslında yapılmak istenen, “Boşanma, kes sesini, otur!” demek istiyorlar. Sonuçta boşansak da, sesimizi kesip otursak da olan biz kadınlara oluyor.