Bir kız çocuğu annesi olarak her gün taciz, tecavüz ve kadın cinayeti haberleri duymaktan artık uykularım kaçıyor. Her günü yeni fetvalarla karşılıyor, her gün istismar haberlerinin daha çok içine gömülüyoruz.

Artık toplumsal bir çürüme yaşadığımızı düşünüyorum. Üç yaşındaki bir çocuğa tecavüz edecek kadar gözü dönmüş bir zihniyete sahip olanlarla aynı havayı solumak ne korkunç!
Taciz, tecavüz ve istismarın bu kadar artmasının faillerin devlet eliyle cesaretlendirilmesinden kaynaklandığını düşünüyorum. 115 çocuk hamile kalmış ve bunun üstünü örtmeye çalışıyorlar, bu rezilliği ortaya çıkaran kişiyi ise cezalandırıyorlar. Daha önce de cemaat evlerinde tacize, tecavüze uğrayan çocuklarla ilgili Aile ve Sosyal Politikalar Bakanının “Bir kereden bir şey olamaz” diyerek, bu olayları nasıl meşrulaştırdığını unutmadık.

Çocuklarımızı kapı dışına tek başına çıkarmaya korkar olduk. Bir komşumuza emanet etmeye bile korkuyoruz. Yaratılan bu korku hissini de insanları yalnızlaştırmanın aracı olarak kullanıyorlar. Kimse kimseye güvenmesin, kimseyle irtibatı olmasın... Sistemin istediği de bu zaten. Yalnızlaştırılmış toplum! Ama biz kadınlar bunu kabul etmiyoruz, yalnızlaştırılmış toplum örgütsüz toplumdur. Biz her sokakta, her mahallede örgütlülüğü yaratırsak bu gidişata da dur diyebiliriz.

Var olan yasaları uygulamayan hükümet, her gün yeni bir şeyler çıkarıyor. Yok idam, yok hadım! Siz mevcut yasaları gerektiği gibi uygulayın hele, bakın nasıl caydırıcı oluyor. Zaten çıkaracakları idam cezalarını da kimlere uygulayacaklarını hepimiz biliyoruz. Dertleri taciz ve tecavüzcüleri cezalandırmak olsa onları, iyi hal vb. indirimlerle kolayca sokağa salmazlar. Ama biz kadınlar; her zaman ve her yerde bunları teşhir etmeye, sesimizi yükseltmeye devam edeceğiz.

8 Mart’ın yaklaştığı şu günlerde bizler sesimizi daha da yükselterek, daha çok bir araya geleceğiz ve daha gür haykıracağız: Yaşasın kadın dayanışması!