Yeni gelen zamlar, mutfak masraflarının cep yakması, faturaların ödenemeyecek duruma gelmesi, çocukların beslenmeden okula birçok masrafını karşılayamamak gibi birçok durum kadınlar için yaşamı oldukça zorlaştırıyor. Şentepe semtindeki pazarda pazarcılık yaparak geçimini sağlayan adına Ayşe diyeceğimiz arkadaşımız da bu zorluklarla baş etmeye çalışıyor.

Ayşe pazarda lif örerek, el işi tokalar yapıp satarak geçimini sağlamaya çalışıyor. İki sene önce eşi ve 2 çocuğuyla Iğdır’dan Ankara’ya yerleşmişler. Eşinin kardeşinin Ankara’da yaşaması nedeniyle buraya geldiklerini ve gelirken iş bulma umutlarının yüksek olduğunu anlatıyor: “İş bulmak için kalktık, geldik ama öyle olmadı. Kocam işsiz, ben pazarcılık yapıyorum. Ama burada da rahat yok ki. Zabıta sürekli gelip kalk diyor, pazarın girişiymiş burası. Burada tezgah açılmaz diyor ama burada kimseyi rahatsız etmiyoruz ki.” Neden pazarın girişinde tezgah açtığını sorduğumuzda ise, “Çocukları bırakacak kimsem olmadığı için onları da getiriyorum. Pazarın içinde olunca meyveleri görüyorlar, canları çekiyor, alamıyorum. O yüzden girişe kuruyorum tezgahı” cevabını veriyor. Büyük şehre iş bulma umuduyla geldiğini ama çocuklarına meyve dahi yediremediğini anlatıyor.

Kapıcı dairesinde 300 lira kiraya oturduklarını, kış geldiğinde doğal gazı nasıl ödeyeceklerini kara kara düşündüklerini de ekliyor. “Bunları düşünürken çocuklarımı nasıl okutacağım? Biz 5 kardeşiz, sadece birimiz okuyabildi. Ben çocuklarım okusun, hayatları kurtulsun istiyorum ama nasıl olacak?” diyerek anlatıyor çocuklarının geleceğinden duyduğu endişeyi…