Merhabalar, ben Tuzla’da bir metal fabrikasında asgari ücretle çalışan 2 çocuk annesi bir işçiyim. Şu an yıllık izindeyim ve evdeyim. Yılın neredeyse tamamında çalışan biz işçiler ekonomik sıkıntıdan dolayı bırakalım bir tatil beldesini, memleketimizin yüzünü bile unutur olduk. Eşim de asgari ücret alıyor. Nasıl gidelim ki tatile? Aldığımız maaş belli. Bu kadar sıkıntının içinde nefes alabildiğim bir yer var, Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği. Bütün kadınların hem maddi hem manevi dayanışma ve birliğinin adresi. Bir sorunum olduğu zaman ilk adresim. Derneğe gelen her kadın görüyor ki, o sorun sadece kişinin kendi sorunu değil. Bütün kadınların sorunu ve biz burada bütün sorunları hep birlikte çözmek için uğraşıyoruz. Geçtiğimiz pazar günü derneğin kahvaltısında buluştuk. Mahallede, pazarda, markette, parkta belki de kaç kere yan yana yürüdüğümüz kadınlarla aynı sofrada buluştuk. Fabrikamızda yaşadığımız sorunlardan, çocuklarımızın eğitim ve gelecek kaygısına, geçim sıkıntısına kadar yaşamımızdaki bütün sorunları o kadar güzel birbirimizle paylaştık ki, sanki sorunlarımız kuş olup uçtu ve gitti. Normalde en yakınımıza anlatmaktan çekindiğimiz dertlerimiz, o masada birbirini ilk defa gören kadınların hep birlikte ettiği ortak bir sohbete dönüştü. İşte biz kadınların bu birliği, sadece kendi sorunuyla değil, diğer kadınların da sorunlarıyla yan yana geldiği, kadınların yetenekleri ve ilgi alanlarıyla da buluşabileceği bir birlik. Bütün kadınların yurdu Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği...

Fotoğraf: Ekmek ve Gül