Pandemide özellikle kafelerde, marketlerde ya da daha küçük işletmelerde çalışan birçok genç kadın işsizlikle karşı karşıya kaldı. DİSK-AR tarafından Mayıs ayında yayınlanan İşsizlik ve İstihdamın Görünümü raporunda 15-24 yaş arası genç işsizlik oranı kadınlarda yüzde 33,7 olarak açıklandı. Geniş tanımlı genç kadın işsizliği yüzde 52,4’ü buldu. Bu, çalışmak istediği halde her iki genç kadından birinin işsiz olduğunu gösteriyor. Üniversite mezunu her 10 gençten 4’ü de işsiz.

İŞKUR’dan ümidini kesen birçok genç kadın, iş ilanları yayınlayan whatsapp grupları üzerinden iş aramaya devam ediyor. Derneğimize de iş talebiyle başvuran genç kadın sayısı son aylarda daha da artmış durumda. Derneğimize yönlendirilen iş ilanları farklı whatsapp grupları üzerinden birçok kadına ulaşıyor. Salgın öncesi dönemde yaşları 18 ile 25 aralığında değişen genç kadınlar daha çok kasiyer, garson ya da büro elemanı alım ilanları ile ilgilenirken son bir ayda 30 yaş üstü kadınların başvurduğu temizlik, çay servisi, yemek yapımı gibi iş ilanlarına da geri dönüş yapıyorlar.

HARCI YATIRAMADIĞI İÇİN OKULA GİDEMEDİ

İŞKUR üzerinden iş bulamayan ya da aramaktan vazgeçen birçok genç kadından biri de 22 yaşındaki Ela. “Daha önce kafelerde garson olarak çalışıyordum. Salgında kafeler kapatılınca ben de işsiz kaldım. Birçok iş ilanına başvurdum ama geri dönüş olmadı.” Açıköğretim Fakültesinde okuyormuş ama harç parasını yatıramadığı için okuluna devam edememiş. “Bir yıldan fazla bir süredir işsizim artık iş seçmek gibi bir lüksüm yok ne iş olursa yaparım.”

‘İNTERNETTEN TARİF BAKAR YAPARIM, YETER Kİ İŞ VERİN’

Tuzla’da oturan 25 yaşındaki Ece, daha önceden dışarıda çalıştığı için yumurta bile kıramadığını ama başvurduğu iş için internetten tariflere bakarak yemek yapmayı öğrenebileceğini söylüyor. Babasını kaybettikten sonra evin bütün yükünü omuzlamış. Salgından önce bir giyim mağazasında çalışıyormuş. Bu kapanma döneminde çalıştığı işyeri iflas ettiği için o da işsiz kalmış. İşsiz kaldığı süreçte yardım alabilmek için sosyal hizmetlere ve birçok kuruma başvurmuş. Annesinin hastalık raporlarını gösterdikleri halde yardım alamamışlar. Kiraları birikmiş. Lisede okuyan iki kardeşinin eğitimleri de aksamış. Lise son sınıf öğrencisi olan ve üniversite sınavına girecek olan kardeşi dershaneye gidememiş. “9 aydır işsizim. Telefondan tariflere bakarım bir şekilde yemek yapmayı öğrenirim. Ne olur bu işi bana verin” diyor.

‘TORPİLİNİZ YOKSA İŞE GİRMENİZ ÇOK ZOR’

Mezun olduğu bölümde iş bulamadığı için başka sektörlerde çalışmak zorunda kalan çok sayıda gençten biri de Berfin. “Sağlık alanında rahatlıkla iş bulurum düşüncesiyle Anestezi Ve Paramedik bölümünü okudum. 2019 yılında mezun oldum. Birçok hastaneye başvuru yaptım hatta bazı hastanelere birkaç ay aralıklarla tekrar başvuru yaptığım oldu ama hiç geri dönüş alamadım. Bir torpiliniz yoksa işe girmeniz çok zor” diyor.

İki yılda bir KPSS sınavına hazırlandığını söyleyen Berfin “Kendi bölümümde atamamın yapılabilmesi için en az 90 puan almam gerekiyor. Ayrıca Anestezi ve Paramedik Bölümünde atamalar da az yapıldığı için atanma şansım da gün geçtikçe azalıyor” diyor.

Pandemi döneminden önce marketlerde stant ya da günübirlik işlerde çalışarak okul harçlığını kazanan Berfin, kapanma sürecinde 5 ay boyunca işsiz kalmış. Şu an çalıştığı çağrı merkezi işine de bir arkadaşının aracılığıyla başlamış: “Üniversite mezunu olup kendi alanında çalışan çok az genç var. Ben de kendi alanımda zaten iş bulamadım. İşsiz kaldığım dönemde ailem bana destek oldu. Ama üniversitede aldığım kredi borcunun yaklaşan taksitleri ve aileme daha fazla yük olmamak için iş aramaya başladım. Şu an çalıştığım işi de aslında Halka İlişkiler mezunu olan ama iş bulamayınca çağrı merkezinde çalışmak zorunda kalan arkadaşım aracılığıyla buldum.”

‘HAKSIZLIK OLDUĞU SÜRECE BU ÜLKEDE YAŞAMAK İSTEMİYORUM’

Gelecek ile ilgili kaygı yaşayan birçok genç gibi Berfin yurt dışında yaşamayı bir seçenek olarak düşündüğünü söylüyor. “2022 yılında tekrar bir umutla KPSS sınavına hazırlanıp memur olup iş garantisiyle çalışma hayali kuruyorum fakat bu benim için çok da büyük bir umut kaynağı değil. Ben istiyorum ki bu mesleği gerçekten seven ve isteyenler yapsın fakat öyle olmuyor. Bir yerde torpilim olmadığı ya da AKP Gençlik Kolları üyesi olmadığım için hak ettiğim yerde çalışamıyorum. Bu haksızlık olduğu sürece ben de ülkemde çalışmak ve yaşamak istemiyorum, elimde imkanlar olsa ben de yurt dışında çalışmayı, yaşamayı çok isterdim.”

Fotoğraf: DHA