Bir yıl daha bitti. Zaman nasıl da hızlı geçmiş. Çevremizdeki işçi kadınlarla 2018 yılının nasıl geçtiği üzerine konuşuyoruz ama çok güzel sözler duyduğumuz söylenemez. Ekonomik kriz, politik krizler derken olaylı bir yıl oldu bu yıl anlayacağınız.

Metal işçisi bir kadın diyor ki “... geçti bu yıl!” Noktalı yer biraz argolu, o yüzden yazamıyoruz. Aslında kime sorsak cevap buna benzer. Kadın işçiler genel olarak “2018 çok çok kötüydü, 2019 çok çok çok kötü olacak” diyor. Sohbet etmeye çalıştığımız işçilerden bazılar “Konuşacak ne var, her şey ortada işte” diye kestirip atıyor. Sohbeti sürdürebildiklerimizle fabrikalar, eğitim, sağlık, kadına şiddet her konuya dair konuşuyoruz. Genel kanaat; “Bütün kötü olaylar sanki bu yıl yaşanmış gibi”...

BÖYLE SÜRMEZ!

2018’in başında imzalanan metal sözleşmesiyle yüzde 25’lerde zam alan bir işçi kadın ekonomik sıkıntılara dikkat çekiyor: “Zamlar eridi, enflasyon, vergi dilimi son beş ay batırdı bizi. Kızımı etüt merkezinden almak zorunda kaldık son üç ay. Umarım ülkenin hali 2019’da böyle sürmez, yoksa insanlar daha fazla dayanamaz.”

Metal işçisi başka bir kadın, benzer bir durumu şöyle ifade ediyor: “Yetiremiyoruz, önceden biraz borçlanınca kredi çekerdik, kapatırdık. Şimdi kredilerin faizi bile uçtu. Her şey inanılmaz pahalı. Umarım 2019’da bu zamlar geri alınır, ama çok umudum yok, çünkü bir şeyi bize kitledilerse bir daha onu almazlar. Kriz davasına sömürdüler de sömürdüler vallahi.”

Sincan Organize’de metal yan sanayi fabrikalarından birinde çalışan başka bir kadın işçi de “Sağlık çöktü, eğitim zaten resmen savaş alanı gibi sürekli değişiyor. Asgari ücrete gelen zamma diyecek bir şey bulamıyorum, ne yapacağız hiç bilmiyorum. 2018 borçla geçti, 2019’da borçla geçecek. ‘Karı koca çalışıyosunuz biraz birikim yapın’ diyor kaynanam. Biz kredi kartını zor ödüyoruz, neyin birikimini yapcaz” diye anlatıyor.

YAŞAM ZOR