Greco çocukluğunu büyükannesinin yanında ve daha sonra da bir manastırda geçirdi. Ailesi İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazilerin işgaline karşı Fransız Direnişi'ne katılan Greco'nun hem annesi hem de ablası Ravensbrück Toplama Kampı'na gönderilmişti. Savaş sonrasında Fransız filozof Jean-Paul Sartre tarafından Paris'te keşfedilen Greco, Paris'in entelektüel çevrelerinde tanındı. Sartre'ın da kendisi için bir şarkı sözü yazdığı Greco 1950'li yıllarda "L'accordeon", "La Javanaise" ve "Deshabillez-moi" gibi şansonlarla dünya çapında üne kavuştu.

Siyah giyimi ve buğulu, melankolik sesiyle bir nesil üzerinde etki sahibi olan Greco yönetmen Jean Cocteau'nün "Orfe" adlı filminde de rol aldı.

Juliette Gréco'yu tek cümleyle tanımlamak gerekirse, onun için rahatlıkla Fransız şansonunun "en başka" kadını denilebilir. Ancak onun başkalığı sonradan edinilmiş ya da üstüne yapıştırılmış bir başkalık değil. Belki küçük yaşta Naziler dolayısıyla demir parmaklıklarla tanışmasının etkisiyle, belki de genlerinin etkisiyle o, şarkı söyleyerek dünyayı değiştirebilme gücünü kendinde bulan ilk kadın yorumculardan biriydi.

Juliette Greco 23 Eylül 2020'de hayata veda etti.

Fotoğraf kaynak: Vikipedi