Dünya çapında salgın sürecinde İran, vaka ve ölümler bakımından ülkeler arasında yapılan sıralamada en üst sıralarda yer alıyor .

Halkı tedavi eden İran’daki doktorlar ve hemşireler, koruyucu ekipman olmadan virüsle burun burunalar. İran, koronavirüs salgınının patlak vermesinden önce dünya standartlarının çok altında sayıda sağlık emekçisi istihdam edilen bir ülkeydi. Sayısı zaten az olan doktor, hemşire ve terapist kadroları üzerinde korona salgınıyla birlikte büyük bir baskı oluştu.

Meşhed’deki İmam Reza Hastanesinde çalışan bir kadın hemşire, “Çocuklarımı 23 gündür görmedim. Çok kötü durumdayız” diyor.
Qazvin Tıp Bilimleri Hastanesinden kadın doktor Mojgan Abasloo, günde sadece 3 saat uyuduklarını ve hastanenin acil servisine hastaların akın ettiğini anlatıyor: “Uzun saatler boyunca diğer meslektaşlarımla beraber yüzümüz maske altında. Yüzlerimiz yaralarla kaplı.”

DURUM CEZAEVLERİNDEKİ KADINLAR İÇİN DAHA DA VAHİM

Varamin Gharchak cezaevi binası eskiden bir tavuk çiftliğiyken sonradan kadın hapishanesine dönüştürülmüştü. Burada genellikle siyasi suçlardan mahkum olan kadınlar kalıyor. 27 Şubat’ta bu cezaevinde koronavirüs tespit edilen bir kadın mahkum tedavi merkezine transfer edildi. Koronavirüs bulaştığı düşünülen başka kadınlar da vardı, ancak hapishane revirinde bile onlara herhangi bir tedavi uygulanmadı ve koğuşlara geri gönderildiler.

Ayrıca, mart ortalarına doğru, koronavirüs tespit edilen iki mahkûm, Qarchak Hapishanesinde tıbbi dikkat eksikliği nedeniyle hücre hapsinde hayatlarını kaybetti.
Golrukh Ebrahimi, Marjan Davari ve Raha Ahmadi gibi bazı önde gelen siyasi tutuklular, aynı hapishanede hâlâ koğuşlarda tutuluyorlar ve izinli olarak cezaevinden çıkmaları reddedildi.

Evin Cezaevinde de koronavirüs yayılmaya devam ediyor. Sepideh Farhan, mide ülseri hastalığı ve şiddetli anemi rahatsızlığı olmasına rağmen izninin reddedildiği siyasi mahkumlardan bir diğeri.

Urmia Hapishanesinde de kadınlar 53 yaşındaki mahkum Fatima Alizadeh’in koronavirüs salgını sonucu ölümü üzerine protesto eylemi gerçekleştirmişti, kadın mahkumların açlık grevi devam ediyor. Fatima Alizadeh, ölümünden bir gün önce kritik durumdaydı ve tıbbi personele bildirilmesine rağmen, ona hiçbir tedavi uygulanmadı.

KADINLAR YAŞAM MÜCADELESİ VERİYOR

Maalesef Tahran metrosundaki kadın satıcıların sayısı hakkında kesin bir istatistik yok. Şimdiye kadar, hükümet ve devlet kurumları, tıpkı diğer meselelerde olduğu gibi bu kadınları da ailenin geçim kaynağı olarak düşünmediler.

Hükümetin bu kadınlara tek yaptığı, mallarına el koyma gibi şiddet içeren eylemler ve tacizlerdi. İşsizlik ve yoksulluk yoğun olduğu için, kadınlar için sosyal destek eksikliği çok göze çarpıyor.

Fabrikalarda ve atölyelerde hala çalışmaya devam eden kadınlar en fazla risk altında olan kesimlerden fakat hâlâ hiçbir önlem olmadan çalışmaya devam ediyorlar.