Yazar Gayle Tzemach Lemmon Washington Post’a yazdığı yazıda Afganistan’dan kadınların ona gönderdiği mesajları paylaştı.

Lemmon’ın paylaştığı mesajların bir kısmı şu şekilde:

“Ailemle birlikte Kabil’den hemen ayrılmam için bir telefon aldım. Hükümet beni aradı ve hedef alındığımı söyledi. Ailemle ne yapmalıyım? Ülkem parçalanıyor. Ailemle ne yapmalıyım?”

Kabil’den 20’li yaşlarında bir kadın:

“Bildiğiniz gibi Afganistan’daki güvenlik durumu her geçen gün kötüye gidiyor ve biz çok üzgün ve endişeliyiz. Ben ve kız kardeşim hayatlarımız için endişeleniyoruz. Çok tehlikeli bir durumdayız. Bir keresinde, eğer okumak için Amerika Birleşik Devletleri’ne gitmek istersem, bu kötü durumda bize yardım edebilirsin, eğer bize yardım edebilirsen, bu senin nezaketin ve büyüklüğün olur. Cevabını bekliyorum.”

Taliban tehditlerinden kaçmak için tek başına sınırı geçen, ancak ailesi için korkan bir lise öğrencisinden:

“Hayal edemeyeceğin kadar tehlikeli günler oldu… Çok korkuyoruz çünkü yalnızız, kimsemiz yok ve ailelerimiz için çok gerginiz, bütün gün ağlıyorduk ve bütün gün ailelerimizle ne yapacağımızı bilmiyorduk. Sadece insanlardan bize yardım etmelerini istiyoruz.”

Lemmon aynı zamanda bir arkadaşının kuzey Afganistan’daki Taliban saldırısından kaçan binlerce aieyle dolu Kabil parklarındaki derme çatma kampları ziyaret ettiğini ifade ediyor. Kamptan genç bir kadının arkadaşına söylediklerini paylaşıyor:

“Ev dışında görev yapan kızlar daha büyük risk altında çünkü [Taliban] onları tanıyor ve sonra cezalandırıyorlar, size ‘Müslüman mısınız? Neden evinizin dışında çalışıyorsunuz?’ diye soruyorlar. … Ben ve ablam kendimiz ve ailemiz için korkuyoruz.”

Lemmon, arkadaşının kamplardan izlenimini de aktarıyor: “Bir ve iki kız değil, aynı trajedi hikayesine sahip o kadar çok insan var ki. Halkım için her şeyi yapacağım, dünyanın bizi duymasını, acımızı hissetmesini istiyorum.”

Fotoğraf: Pixabay