Ne yıldık, ne yorulduk, ne döndük yolumuzdan...
İsteklerimizi, özlemlerimizin ve hayatımızın sınırlarını bizi dinlemeyen, irademizi temsil etmeyen bir Meclis ve onun çıkartacağı yasalar belirleyecek değil ya... Yıllardır “Üç çocuk doğur, annelik kutsaldır” diyenlerin attıkları her adımla çocuklarımızı geleceksizliğe mahkum ettiklerini gördük. “Kadına şiddeti önleyeceğiz” diyenler her ağzını açtığında aramızdan birinin eksildiğini gördük. “Çocuk istismarına af yok” diyenlerin istismar yuvalarına hibe ettiği zenginlikleri gördük. “Kadınlara istihdam yaratıyoruz” diye emeğimizi daha ucuz ve daha güvencesiz hale getirdiklerini gördük. “İstikrar” diye diye çarşı pazar fiyatlarını her geçen gün nasıl artırdıklarını, “silah alacağız” gerekçesiyle sırtımızdaki vergi yükünü daha da katmerleştirdiklerini gördük. “OHAL’i biz devlete karşı ilan ettik” diyenlerin grevleri yasakladığını, üstüne çıkıp patronlara açıkça “OHAL’i grevleri yasaklamak için kullanıyoruz” dediğini gördük.
Ne çaresizliğe sığınacağız, ne direncimizi kırmalarına izin vereceğiz...
Biz kadınlar; kaderimizin kimsenin iki dudağı arasında olmayacağı, eşitliğin her alanda güvence altına alındığı, ne giyeceğimize, nasıl davranacağımıza kimsenin karışamayacağı, kadınlara ve çocuklara karşı işlenen suçların cezasız kalmayacağı bir düzen istiyoruz. İnsanca çalışıp insanca yaşayabileceğimiz, eğitim ve sağlığın sorun değil hak olduğu, güvenli bir gelecek ve barış içinde bir ülke istiyoruz.
Biliyoruz, vermeyecekler... Ama bilsinler ki bizim esarete ve karanlığa rızamız yok!