İlk bebek arabası 18. yüzyılda William Kent tarafından İngiltere’de 3. Devonshire Dükünün talimatıyla yapılıyor. Ayrıca 1733 yılında yapılan ilk çocuk arabasının çağdaşı olduğu sanılan bir başka örnek halen, Fransız Ulusal Müzesinde saklanmaktadır.

18. yüzyılda bebek arabası örnekleri, aristokrasi için imal edilmiş tek tük denemelerdi ve hepsi de önden bir hayvan ya da insan tarafından çekiliyordu. 19. yüzyılda ise bugün kullandığımız arabalara benzeyen arabalar üretilmeye başlanmış oldu.

Tabii en başta dikkatimizi çeken ise o dönemde bebek arabaları başlarda aşırı süslü ve gösterişli bir biçimde tasarlanmış ve sadece zenginlerin kullandığı araçlar olmuştur.
Bebek doğmadan önce alınması gereken ilk şeyler arasında bebek arabası yer alıyor. Ebeveynler satın alabilmek için 9 ay boyunca bir taraftan sağlıklı beslenmek için uğraşırlar, bir taraftan da kılı kırk yararak para biriktirip kredi kartına 12 ay taksit yaptırıp alırlar. Ama en güzeli de eğer aileden biri almışsa değmeyin keyfimize… Ha bir de konu komşudan çıkma ihtimali var bu da bu işi masrafsız kapatmanın yolu. Arabayı almakla bitse işimiz yine iyi. Bir de doğduktan sonra bu arabayı kullanmak, açmak, kapatmak, bebeği yerleştirmek var. Ama ne olursa olsun kadınların hayatını kolaylaştıran, bebekle dışarıda gezmenin işini halledebilmenin koşulunu yaratan bir araç.
Bebekler için de yaslanıp uyuyabileceği anne-babasıyla dışarı çıkarken onları yormayacağını düşünmesi ona da bir rahatlık katmıyor değil.

Bu arabanın bu kadar güzellikleri varken ne oldu da bazıları için yasak kabul ediliyor… Arka kapıdan otobüse binen bebek ve ebeveyn için hemen duraktan ayrılmadan şoförden uyarısı “Bebek arabasını açık tutmayın, katlayın” oluyor. Anne ayakta bazen oturacak yer bile bulamazken ya da çocuk uyurken anne nasıl katlasın ve çocuğu kucağa alsın düşünen yok. Bu yasağın kanunda yeri de yok. Yönetmeliklerde ise her belediye ayrı düzenleme yapabilir. Ama Kocaeli’de “yasak yasak” diye sürekli uyarı yapılıyor, hatta özellikle şoför arabalı kadınlarla tartışarak kaba davranışlarla taa oturduğu yerden arkaya doğru tüm otobüsü ayağa kaldırıyor arabanın katlanması için. Çünkü arabanın kaldırılmaması onun için 2-3 yolcu eksik demek ya…

Kasım ayında ise Manisa da toplu ulaşımda bebek arabalarının açık şekilde halk otobüslerine bindirilmesinin yasaklanmasını işittik. Anneler de “bizim eve kapanmamızı, çocuğumla sosyal yaşamımın olmamasını istiyorlar. ‘Ne yani kişisel bir araban yoksa kardeşim çocuğunda varsa o zaman ne işin var, toplu taşımaya binme’ demek istiyorlar” dediler.

Ulaşım hakkı mı o da ne? 21. yüzyılda ne gerek var? Ya yürü ya da evden çıkma!