Merhaba,
Ben 39 yaşında, 12 yıldır evli, 2 çocuk annesi bir kadınım. Çalışma hayatına köyden geldikten sonra tekstilde çalışarak başladım.Tekstilde sigortasız olarak ve mesailerde sabahlayarak yaklaşık 5 yıl çalıştım. Daha sonra eşimle tanıştım ve evlendim. Şimdi iki çocuğum var, ama yine çalışıyorum. Tuzla Organize Sanayi Bölgesinde bir fabrikada çalışıyorum. 10 ay oldu işe başlayalı. İşyerinde çoğunlukla kadın işçiler var ve çoğu evli. Hem çalışıp hem çocuklarla uğraşmak tabii ki çok zor oluyor. Sabah saat 6.30’da kalkıyorum, saat 8’de işbaşı yapıyoruz ve akşama kadar ayakta çalışıyoruz. Oturmamız kesinlikle yasak. Her tarafta kameralarla izleniyoruz. Günde 10 saat çalışıyoruz. Akşam eve geldiğimde yorgun bir şekilde bu sefer de evdeki işlerle ilgileniyorum. Saat bayağı geç oluyor, çocuklarla doğru düzgün ilgilenemiyorum.
Bunca sıkışmışlığın arasında yine de kadınlarla bir araya gelip iş çıkışı kendimize zaman ayırmaya çalışıyoruz. Arada bir de olsa onlarla sinemaya gidiyoruz ya da bir yerlerde oturup çay içip sohbet ediyoruz. Çalışan ev kadınları için zaman kısıtlı olsa da bir araya gelebilmek bize iyi geliyor. Çünkü işyerinde oturup sohbet etmeye ve birbirimizin derdini dinlemeye zamanımız olamıyor. Ancak dışarıda fırsat bulabiliyoruz. Yaşanan sorunlar hep aynı. Sabahtan akşama kadar çalışıp, daha iyi koşullarda yaşayabilme mücadelesi veriyoruz. Her ne kadar zor olsa da bu mücadeleye devam ediyoruz.