Merhaba Ekmek ve Gül okurları

“Xiaomi işçileri tekrar işten atıldı.”

Güne bu haberle başladım. Geçen sefer işten atılmalar olduğunda Türk Metal Sendikasına üye olup sendikalaşmışlardı. Bu kez örgütlü bir sendika olmasına rağmen tekrar 110 kişi isten atıldı. İşten atılan arkadaşların eylem yaptıklarını gördüm ama yanlarında sendika yoktu.

Ben de Türk Metal’in örgütlü olduğu bir fabrikada çalışıyorum. Yarın öbür gün aynı şey benim de başıma gelebilir, ben de atılabilirim. Bunun karşısında eylem yaptığımda sendikamı yanımda göremeyeceksem neden örgütlenmek için bu kadar çaba sarf edildi diye düşünüyor insan.

Burada birçok teşvik alan, neredeyse 2 yıl vergi ödeme yükümlülüğü dahi olmayan bir işverenden bahsediyoruz. Ama zarar ettim diyerek bir mesajla 110 işçi atabiliyor. Buna da ne sendika ne de o teşvikleri veren Çalışma Bakanlığı hiçbir şey demiyor. Çalışma Bakanlığını anladık, o zaten onların yanında, yabancı sermaye diye diye sürekli methiye düzüyor.

Ama sendikayı anlamıyorum, anlamak da istemiyorum. Eğer örgütlü olunan bir sendika varsa işçinin yanında durmalı. Eğer durmuyorsa da bugünkü mücadelemiz hem sendika bürokrasisine hem de patrona karşı olmak zorunda.

Türk Metal patronun yanında duracaksa bugün Türk Metal’de örgütlü her fabrikadan her işçi hem Xiaomi işçilerine destek olmalı; hem de Türk Metal’e “işçinin yanında dur” diyebilmeli. Dememiz gerekiyor çünkü dün yanımızda görünen sendika, yarın böyle, patronun yanında olabilir. Bu Xiaomi işçilerini başına geldiğinde susarsak yarın bize sıra geldiğinde söyleyecek bir şeyimiz olmaz. Sendikal bürokrasi ve bu tutum karşısında hep beraber durur tepki gösterirsek ancak o zaman işe yarar.

Bu mektubu da bu yüzden yazdım. Bu mektubu yazmak ve böyle mektuplar okuyup tartışmak bile bu mücadeleye katkıdır diye düşünüyorum. Xiaomi işçilerine de yalnız olmadıklarını söylemek istiyorum. Vazgeçmeyin çünkü zamanında kazandınız, yine kazanabilirsiniz ve kazanacağınıza olan umudumla kolaylıklar diliyorum.

Görsel: Ekmek ve Gül