Merhaba Ekmek ve Gül okurları,

Ben Çerkezköy’de kablo fabrikasında çalışan bir kadın işçiyim.

Öncelikle günlük okuru olduğum Evrensel’e sayfalarında bizlere yer verdiği için teşekkür ederim.

Size ilk olarak çalıştığım fabrikadan bahsedeyim. Fabrikamız dünya çapında beyaz eşya tekellerine kablo yapıyor. İşyerinde yoğunlukla kadınlar çalışıyor.

Sözde vardiyalı bir çalışma sistemimiz var ama sezon yoğunluğu bahane edilerek zorunlu mesailere bırakılıyoruz. Günlük 12 saat durmaksızın ayakta çalıştırılıyoruz. Oturmak, çalışma süresi içerisinde su içmek ve tuvalete gitmek yasak!

Günlük üretim yukarıdan sayı dayatılarak yapılıyor. Buna göre de performans değerlendirmesi tehdidi altında kalıyoruz. İnsani ihtiyaçlarımızı 30 dakikadan daha kısa olan yemek molası ve 10 dakikalık çay molasında karşılamaya çalışıyoruz. Yemekler porsiyon olarak az ve doymayınca tekrar almamız yasak. Zaten 30 dakika içerisinde yemek sırasına mı gireceğiz, oturup yemek mi yiyeceğiz, yoksa işyerinde arkadaşlarımızla iki dakika muhabbet mi edeceğiz veyahut tuvalete mi gideceğiz? Sözde mola ama bir oraya bir buraya koşuştururken iş başındaymışız gibi yoruluyoruz.

Bu koşuşturmacada performans sistemi biz işçileri yarış atına çeviriyor. Mesele maaşı vermeye geldiğinde kriz diyen işveren, işçiyi çalıştırmaya geldiğinde üretim azalır diye bir bardak su içmemizi bile yasaklıyor. Bunun yanında dışarıdaki işsizlik korkusu biz kadın işçileri ses çıkaramaz hale getiriyor ama insanca koşullarda emeğimizin hakkını alarak yaşamak bizim de hakkımız değil mi diye sormadan edemiyoruz.

Ve biliyoruz ki bu ancak bizim birliğimizden geçiyor. İşyerinde arkadaşlarımızla birlik olursak bütün sorunların üstesinden gelebiliriz.