Eceabat’ta ilk kez bu yıl 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü nedeniyle bir araya geldik. Bulunduğumuz alanda 8 Mart’ı kutladık ve “Burada katılım olmaz, yapamayız” algısı bu 8 Mart’ta kırıldı.

Tekstil fabrikasında ve şarap fabrikasında çalışan kadınları ziyaret ettik. Kadın esnaflarla buluşmamızın yanı sıra ulaşabildiğimiz kadınlara ulaştık ve 8 Mart’ta “yapılamaz” denileni yaptık. Çanakkale’deki yürüyüşe katıldık.

Daha önce kadınların sorunlarını konuşmak üzere bir grup kadınla bir araya gelmiştim. Onlarla sorunlarımızı konuşmak istediğimi söylediğimde “Burada kadın sorunu yok” diye başlamışlardı cümlelerine. Ama Ekmek ve Gül’den alıntılarla sohbete başladığımızda yaşlı bir kadın ağlamaya başladı. Elini tutup ne olduğunu sorduğumda, “Yıllardır alkolik bir kocanın kahrını çektim. Şimdi felç geçirdi bakımını üstlendim.” dedi.

Bir başka kadın, “Yıllardır eşime Çanakkale’ye gidelim, sahilde el ele dolaşalım dedim. Hep erteliyordu. Bir gün pes ettirdim, vapura bindik. İndikten sonra geçmişten sohbet ediyorduk. Elini tutmak istediğimde konuşmaya devam ediyordum. Cevap alamayınca ona doğru döndüğümde başka bir adamın elini tuttuğumu fark ettim. Geriye dönüp baktığımda eşimi gördüm. Mutlu başlayan yola çıkışımız tartışmayla bitti” dedi. Aslında her birimizin yaşadığı sorunu görmeyince mücadele etmek de sorunları çözmek de zorlaşıyor. Ancak birlikte konuştuğumuzda çözümünü bulmak da tartışmakta da daha kolay hale geliyor.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül