2024 yılının her günü çalışmakla ancak aldığımızı da kıt kanaat yetirmeye uğraşarak geçti gitti. Yaz geldi geçti de bir gün tatil yüzü mü gördük. Daha maaşımız elimize geçmeden vergiye kesiliyor. Okullar açıldı, çocuğum üniversiteye başladı, nasıl okutacağım derdine düştüm. Evim kira zaten, aldığım maaşı ev kirasına mı vereyim, çocuk mu okutayım, yoksa her gün gelen zamlarla karnımızı mı doyuralım? Bir de Mehmet Şimşek çıkmış utanmadan “Kemer sıkın” diyor. Kemer belimizi kesti, daha ne olsun istiyorlar? Büyük holdinglerin vergilerini bir kalemde siliyorlar ama biz işçilerin maaşından, daha elimize geçmeden vergi kesiyorlar.

Bir taraftan yoksullukla mücadele ederken bir taraftan da sokaklarda en yakınlarımız tarafından öldürüldüğümüz yetmez gibi iş yerlerinde, fabrikalarda kadınlar ölüyor. Sokaklarda korkarak yürümediğimiz bir yıl diliyorum. Çocuklarım ile insan gibi yaşamak istiyorum.

Buradan Aile Bakanına sesleniyorum: “Şiddete sıfır tolerans gösteriyoruz” derken bizimle dalga mı geçiyor? Kadınların çocukların öldürülmediği bir yıl istiyorum. Artık sesimizi daha güçlü duyurmamız gerekli. Bunun için daha çok bir araya gelmek zorundayız. Yoksa her yeni yıl diğerinden daha kötü geçecek.

Fotoğraf: Evrensel