25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele ve Dayanışma Günü'nü geride bıraktık. Günümüz Türkiye’sinde kadınlar olarak ne tacizden ne de cinayetten kurtulabiliyoruz. Sokaklar biz kadınlar için güvenli değil, yarın başımıza hangi felaketin geleceği meçhul. 20 yaşındaki bir üniversite öğrencisi olarak sabah erken ve akşam geç saatlerde dışarıda olmaya çekiniyorum. Maalesef hepimiz arkadaşlarımıza her fırsatta canlı konum atmayı, sokakta en ufak bir harekette yolu değiştirmeyi alışkanlık haline getirdik ama böyle yaşamayı kabul etmiyoruz!

Bir 25 Kasım daha geçti ve üniversiteden kadın arkadaşlarımla birlilkte ilk kez eyleme katıldım. Aynı dertleri paylaştığım kadınlarla aynı istekler için meydanda olmak, eşitsizliğe ve şiddete birlikte dur demek benim için apayrı bir deneyimdi. Yine de mücadele yalnızca meydanlarda bir günlüğüne değil, yaşam alanlarımızda her gün sürmeye devam ediyor.

Bu sene kampüse geri döndüğümde Kadın Çalışmaları Topluluğu ile tanışmam da üniversitedeki mücadele alanını bulmamı sağladı. Ülkenin kadınları olarak hepimizin ortak hikayeleri var, bunları ve kadınların tarihi hakkında daha fazlasını bilmek ve aynı zamanda destek olmak için topluluğa katıldım ve iyi ki de katılmışım. Kadınları hep bir arada görmek umut verici.
25 Kasım, her türlü şiddet ve tacizin hat safaya çıktığı bu günlerde çok önemli bir gün. Kadınların seslerini duyurmak için yaptıkları her şey takdir edilesi.

Keşke en temel haklarımız için böyle savaşmak zorunda kalmasak, daha eşit, daha adaletli, güvenli ve en önemlisi şiddetsiz bir dünyada yaşayabilsek...

Böyle bir dünyayı da hayal olarak görmüyorum. Biz kadınlar gücümüzü bildiğimiz sürece üstesinden gelemeyeceğimiz mesele yok.

Genç kadınlara mesajım; kendiniz ve bizim için savaşmaktan asla vazgeçmeyin, yalnız olduğunuzu düşündüğünüz her an 25 Kasım'daki kalabalığı hatırlayın!

Fotoğraf: Ekmek ve Gül