Merhaba Ekmek ve Gül okurları, ben Esenyurt’ta bir metal fabrikasında çalışan bir kadın işçiyim. Her gün 12 saat çalışıyorum. Asgari ücretle geçinemediğimiz için fazla mesai yapmaya mecbur kalıyoruz. Her akşam fazla mesai yapıyoruz ama yine de insanca yaşayamıyoruz. Çarşı-pazardaki fiyatlar el yakıyor, son gelen zamlarla da birlikte faturalara yetişemiyoruz. Faturalarda tüketim bedeline yakın vergiler var ve sürekli faturalara zam geliyor. Fakat bizim maaşlarımıza senede bir zam yapılıyor, o da kuş kadar oluyor. Bu ne çarpık bir düzen! Tüm bunlar yüzünden fabrikada bazı haftalar pazar günleri bile çalışmak zorunda kalıyoruz.

Şu günlerde mevsim gereği sebzenin, meyvenin ucuz olması lazım ama ne yazık ki birçok ürüne sadece bakıp yanından geçiyoruz. Neredeyse 10 liradan aşağı sebze-meyve yok. İşten dönerken o yorgunluğun üzerine bir de en az 3-4 markete bakıyorum hangisinde daha ucuza ürün bulurum diye. Şu günlerde kışa hazırlık zamanı. Hafta içi nerede daha ucuza domates varsa oraya gidiyorum, alıp dolaba koyuyorum. Çalışmadığım pazar günü olunca da o domateslerden kış için sos-menemen yapıyorum. Böyle yaparak biraz da olsa bütçemdeki yükü hafifletmeye çalışıyorum.

Günde 12 saat çalışırken ekstra bu işlerin yükünün binmesi belimi büküyor, çok yoruluyorum. Bir tek ben bu durumda değilim. Fabrikadaki arkadaşlarım da biraz daha rahat geçinebilmek için bu yollara başvuruyor. Ağır çalışma koşullarının içinde işyerinde fırsat bulabildiğimiz kısa sohbetlerimizde hemen hemen tüm işçi arkadaşlarımdan benzer şeyler duyuyorum. Bir yandan işyerinde her geçen gün gelen zamlara, hayat pahalılığına karşı tepki de artıyor. İşte işçiler olarak bu tepkilerimizi daha gür bir sesle ve bir araya gelerek dile getirirsek ancak yaşam ve çalışma koşullarımızı düzeltebiliriz.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül