25 Kasım öncesi Narlıdere Balçova Ekmek ve Gül Grubundan kadınlar olarak Narlıdere Belediyesi Atatürk Kültür Merkezinde bir etkinlikte buluştuk. Öncesinde sosyal medya, WhatsApp grupları, sokak ilanları ve küçük ev toplantılarıyla örgütlediğimiz ücretsiz tiyatro oyununun adı “Gazoz Kapağı: Yarım Kalan Hayatlar” idi. Sahneleyen ekibin tamamı BEKEV de (Buca Evka 1 Kadın Kültür Dayanışma Evi Derneği) örgütlü, tiyatroya gönül vermiş kadınlardan oluşuyordu.

Sokakta, aile içinde, işyerinde yani gerçek hayatta yaşanmış her türden şiddeti anlatan ve bu şiddetin sonucunda kendilerini bir cezaevi koğuşunda bulan kadınların hem içerideki, hem de dışarıdaki hayatlarını anlatan bir oyun sahnelediler bizlere. Her oyuncunun canlandırdığı kadın karakter içimizden biriydi. Kimisi erken yaşta ailesi tarafından zorla evlendirilip buna dayanamayan, kimi kocası tarafından aldatılıp sinirlerine hakim olamayan kimi patron tarafından sömürülen, tacize uğrayan ve hakkını arayan vs.

Kadınların kendilerini koruyan yasaların olmaması sonucu, kendilerini korumak adına işledikleri “suçlar” nedeniyle birlikte yeniden hayata tutunma savaşını izledik.

Müzikleriyle, yüreğe dokunan konularıyla bizlere güzel bir seyir yaşattılar hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Gönül isterdi ki sahnedeki emekçi kadınları daha iyi motive etmek, daha çok kadının sesi olmak, daha çok kadına ulaşmak adına o salonu biz kadınlar hınca hınç doldurabilseydik. Ama maalesef oyunda da izlediğimiz gibi gerçekte de biz kadınların hayatında herkes ve her şey kendimizden önce geliyor; hayatın içinden kendimize iki saat zaman “çalamıyoruz”, ayıramıyoruz. Ya da birilerinin izni dâhilinde akşam evden çıkamıyoruz. Yol parası hesabı yapmak zorunda kaldığı için gelemeyen de olmuştur, (o gün pazartesiydi) işten gelip yemek hazırlama ya da akşam olduğu için çocuklarının dersine yardım etme, eşinin akşam çayını demleme gibi kimseye devredemediği görevleri(!) yüzünden gelemeyen de.

Kendimizi insani hazlara layık göremediğimiz kadınlığımız bize engel olmuş olabilir mi? Doğru ya kendimizi yok saydığımız ölçüde ailemizi var edeceğimiz öğretilmişti bize. “Ben olmasam biz olamayız” öğretilmemişti. Bizim artık “Ben olmazsam çocuklarım, eşim ya da işim olmaz, o zaman ruhumu da doyurmaya ihtiyacım var” demeyi öğrenmemiz gerekiyor.

25 Kasım’ı, kadına yönelik şiddete karşı mücadeleyi tartıştığımız; eşit, özgür, şiddetsiz bir yaşam dediğimiz; bugünlerde biz kadınlar kendimizi zincirlerimizden sıyırıp, yeniden doğurup, yeniden yaratma yolunda omuz omuza bir arada olabilmeliyiz.

BEKEV ÜYESİ KADINLARIN ‘GAZOZ KAPAĞI’ OYUNU NARLIDERE’DE SAHNELENDİ
Buca Evka 1 Kadın Kültür ve Dayanışma Evi Derneği (BEKEV) üyesi kadınların oynadığı “Gazoz Kapağı” Narlıdere AKM’de sahnelendi. Ekmek ve Gül Narlıdere-Balçova grubunun düzenlediği etkinliğe çok sayıda kadın katıldı.
Oyun öncesinde söz alan Selin İlgın, kadınların her gün artan şiddete maruz kaldıklarını, ekonomik ve sosyal hak kayıpları yaşadıklarını, mevcut siyasi iktidar tarafından sürekli hedef alındıklarını söyledi. “İran’da olduğu gibi dünyanın pek çok yerinde kadınlar eşit ve özgür bir yaşam için mücadele ediyor” diyen İlgın, tüm kadınları 25 Kasım’da yapılacak olan eyleme çağırdı.
Alp Yalvaç’ın yönettiği “Gazoz Kapağı” oyununda BEKEV Kadın Tiyatro Topluluğu’ndan Hülya Gürgör, Nurgül Duran, Raziye Dönmez, Safiye Demirel, Gülcan Kayalı, Emine Durmaz, Mehtap Avcı, Neşe Gürgör, Ayşe Selvi, Elif Naciye Şen ve Suzan Aydın yer alıyor. Yazılı bir testi olmayan ve ilk günden beri doğaçlamalarla gelişen oyunda, dokuz kadının ayrı ayrı hikayesini anlatılıyor. Yaşadıkları haksızlıklara, şiddete ve eşitsizliklere karşı çıkan kadınların aralarında kurdukları dayanışmayla hayata tutunma çabalarına tanıklık ediliyor.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül