Tüm tepkilere rağmen Mecliste AKP ve MHP’nin oylarıyla kabul edilen infaz düzenlemesiyle, hükümlüler çıkmaya başlıyor. Şiddet mağduru kadınların ise gözlerine uyku girmiyor. Zor bela yargılanan ve hüküm giyen failler tekrar aramıza dönecek ve kim bilir kaç kadının daha ölümüne sebep olacak. Salgının yanında gündemimizi en çok meşgul eden konulardan birisi affedilen bu hükümlüler. Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneğine ise bu çaresizlik içinde kalan bir kadın ulaştı. Hikayesinin özeti; hayatta kalmak istiyor, sesini duyurmak istiyor. Kendisini korumak için ismini Nuray olarak vereceğimiz bu kadın, 28 bıçak darbesine rağmen hayatta kalmayı başarmış. Çocuğuyla yaşamına devam etmeye çalışırken infaz düzenlemesiyle duyduğu tedirginliği “Virüsten korkmadım, af çıkmasından korktuğum kadar” diye anlatıyor. 

‘HAYATIMIZI YOLUNA SOKMAYA ÇALIŞIYORDUK Kİ AF TARTIŞMALARI BAŞLADI’

Nuray, 15 yaşında baba zoruyla evlendirilmiş. Daha nişanlı iken başlayan küfür ve hakaretlere evlenince fiziksel şiddet de eklenmiş. Bütün bunların ardından uzaklaştırma kararı çıkartan ve ayrılmaya karar veren Nuray şöyle anlatıyor: “Anlaşmalı boşanmayı konuşmak üzere eve geldiğinde çocuğumu saçlarından sürükleyerek bir odaya kapattı ve bana çıkardığı bıçağı saplamaya başladı. Duvarlara vurarak komşularımdan yardım istedim, onlar imdadıma yetişince evden kaçtı. Beni ambulansla hastaneye kaldırdılar. Ameliyata girmeden önce çocuğuma, ağlamamasını söylemelerini istedim. Sonrasında 1 ay yoğun bakımda yatmışım hatırlamıyorum”.

Sonra mahkeme sürecinin başladığını ve kendisini öldürmeye çalışan eski eşinin takım elbise giyerek hakim karşısında çıkıp rahatça “Ben karımı seviyorum, boşanmak istemiyorum” demesiyle daha çok canının yandığını ifade eden Nuray, “Bana yaptıklarından dolayı 13 yıl 6 ay hüküm giydi. Ardından çocuğumla yeni bir hayata başlamaya çalıştım, iş buldum hayatımızı yoluna sokmaya çalışıyordum ki af tartışmaları çıktı” diyor.

‘28 BIÇAK DARBESİ HÂLÂ AKLIMDAYKEN...’

Aradan geçen yıllara rağmen “28 bıçak darbesinin her biri aklımda” diye devam eden Nuray şunları söyledi: “Bu izleri hâlâ vücudumda taşıyorum. Çıkan af haberleriyle beraber eve girerken, işe giderken, sokakta, balkonda sürekli önümü arkamı kontrol etmek zorunda hissediyorum. Ya tekrar gelir bizi bulursa... Virüsten korkmadım, af çıkmasından korktuğun kadar. Çocuğuma ve bana aynı şeyleri yapacak, bize zarar verecek çünkü içeride iken bile bizi birileri aracılığıyla tehdit ediyor, bize mektup yolluyordu. Hâlâ bu insanlara af çıkarıyorlar. Artık devletten umudum kalmadı. Böyle yaşamak nerenin düzeninde kabul edilir.”