Helen (aslında Helene) Ernst, imparatorluk konsolosluğu sekreteri Otto Ernst ve onun hizmetçisi Bernhardine Ebermann'ın gayri meşru çocuğuydu. Baba kızı evlat edindi, ancak sınıfı nedeniyle anneyi terk etti. O andan itibaren Helen annesiz büyüdü.

Zürih, Stuttgart ve Berlin'den sonra 1921'de Berlin Sanat Akademisi'nde okumaya başladı ve 1924'te resim öğretmeni olarak mezun oldu. 1926 civarında Berlin Reimann Okulu'nda moda çizimi ve kostüm tasarımı konularında yarı zamanlı çalıştı. Berlin'de moda, basın ressamı, grafik sanatçısı, kostüm ve moda danışmanlığı yaptı. 1928'den 1930'a kadar Erna Schmidt-Caroll yönetimindeki Reimann Okulunun kostüm atölyelerinde serbest olarak çalıştı. Küresel ekonomik kriz ve yoksul annesiyle tanışması, Helen'in siyasi ilgisini uyandırdı. 1931'de KPD ve Devrimci Görsel Sanatçılar Derneği üyesi oldu. Red Aid'e dahil oldu ve parti gazetesi Rote Fahne ve Illustrierte Rote Post için birçok çizim yaptı. İsviçre ve Fransa'ya yaptığı bir gezide, grafik sanatçısı çift Lea ve Hans Grundig ile arkadaş oldu.

Belli süre Fritz Jordi, Carl Meffert ve Heinrich Vogeler tarafından kurulan, sanatçı komünü Fontana Martina'da yaşadı. Sanatsal rol modeli Käthe Kollwitz'di.

30 Ocak 1933'te Nasyonal Sosyalistlerin "iktidarı ele geçirmesinden" sonra, Helen Ernst bir komünist olarak tutuklandı ve Berlin'deki Barnimstrasse kadın hapishanesinde sözde koruyucu gözaltına alındı. “Yozlaşmış” olarak kabul edilen tüm çizimler de dahil olmak üzere eşyalarına el konuldu ya da tahrip edildi. Haziran 1933'te serbest bırakıldı, bir broşür kampanyasına katıldıktan sonra suçlandı, tekrar tutuklandı ve birkaç hafta sonra serbest bırakıldı. 1934'te Hollanda'ya göç etti. Burada resim öğretmeni olarak çalıştı, ancak Karl Otto Paetel çevresindeki gruptaki direniş savaşçılarına katılmak için Almanya'ya gizli geziler yapmak da dahil olmak üzere Nazi rejimine karşı çok aktif olmaya devam etti. Eva Raedt-de Canter ile birlikte 1935'te Vrouwengevangenis kitabında Alman hapishanelerindeki deneyimleri hakkında yazdı. De Onafhankelijken sanatçı grubunun üyesi oldu ve Berlin'deki 1936 Olimpiyat Oyunlarına karşı Amsterdam'da bir protesto sergisine katıldı.

1938'de "Yurtdışında Almanlığın çıkarlarının ihlali" nedeniyle Alman vatandaşlığından mahrum edildi. 1940 yılında Hollanda'nın işgaliyle tutuklanarak Almanya'ya sınır dışı edildi. 1 Mayıs 1945'te Kızıl Ordu birlikleri tarafından kurtarılmadan önce Ravensbrück toplama kampında ve daha sonra Barth yan kampında, Batı Pomeranya'da dört yıldan fazla zaman geçirdi. Gelecek nesiller için kampta geçirdiği yılları, ölüm riski altında yapılmış birkaç karakalemle kaydetti.

Schwerin'deki Sovyet işgal bölgesine gitti ve orada 1946'da evlendiği yöneticisi Paul Beckmann'ın Faşizmin Kurbanları Devlet Komitesi'nde (OdF) çalıştı. Eski kamp mahkumları, Helen Ernst'i toplama kampında casusluk yapmakla suçladı, bunun üzerine OdF statüsü ve emekli maaşı iptal edildi. Suçlamadan iki yıl sonra, ölümünden kısa bir süre önce ise suçlamaların yanlış olduğu ortaya çıktı ve beraat etti.

Helen Ernst, kampta yıllarca tutuklu kalmasının geç bir sonucu olarak tüberkülozdan öldü. Rügen adasındaki Groß Zicker'da kendi isteği üzerine gömüldü. 2007'de Berlin'deki Ostbahnhof yakınlarındaki küçük bir caddeye onun adı verildi.

Fotoğraflar: Hollanda tarih arşivi