Ankara Mamak’ta geçtiğimiz günlerde Gökhan Ağtaş isimli erkek Sevgi Tekin’i öldürdü. Sevgi’nin ardından şiddet ve tehditlerle geçen kısacık yaşamını kız kardeşi Figen, “Komşuları öldürülmesinden korkup kontrol ederlerdi ablamı” diyerek anlattı. Sevgi yıllarca süren tehdit ve şiddetin ardından göz göre göre öldürülen kadınlardan biri. Onu öldüren Gökhan Ağtaş’ın ailesi ise “Şikayetten vazgeçin” diyerek aileyi ölümle tehdit etmeye devam ediyor. Biz kadınlar Gökhan Ağtaş’ın ceza indirimi almaması ve bundan sonra bir kişi daha eksilmemek için Sevgi için adalet mücadelesini sürdüreceğiz. 

SEVGİ’NİN MÜCADELESİ BİZE EMANET

Mamak’ta bir kız kardeşimizi daha kadın cinayetinde kaybettik. Olay sırasında kızı ve kardeşiyle evde olan Sevgi, dört çocuğu olan 32 yaşında bir kadındı. Sevgi’nin mücadelesi artık biz kadınlara emanet. Olay sonrası Sevgi’nin ailesiyle görüşerek bundan sonra adalet mücadelesinde yan yana olacağımızı ilettik. Görüşmemizde kız kardeşi Figen’den Sevgi’nin bugüne kadar şiddet, tehdit ve yoksulluk içerisinde geçen kısacık yaşamını dinledik.

KOMŞULARI ÖLDÜRÜLMESİNDEN KORKUP KONTROL EDERDİ

Sevgi, fiziksel ve psikolojik şiddetin en ağırını yaşamış, doğum yaptıktan bir hafta sonra bayılıncaya kadar dövülmüş bir kadın. Figen şöyle anlatıyor kız kardeşinin yaşadıklarını: “Her gün kontrol ediyorlarmış komşuları ablamı. ‘Eşin evden gidince ne olur kapıyı açmamazlık etme. Bir şey olduğunu, seni öldürdüğünü düşünüyoruz kapıyı açmadığında” diye söylüyorlarmış”.

14 YAŞINDA ÇOCUK YAŞINDA EVLENDİRİLEN SEVGİ

14 yaşında ilk evliliğini yapmış Sevgi. Çocukmuş daha, çocuk evliliklerini normal gören bu düzende. Ankara'ya göç ettiklerinde yoksullukları daha da artmış, borçlar birikmiş. Figen, en son bakkal borçları çok biriktiğinde “3 çocuğunun boğazına yetişemiyorum” diyen eski eşinin “Ne yaparsan yap, istersen kendini sat, bakkal borcunu kapat” diye Sevgi’yi tehdit ettiğini anlatıyor.

TEHDİTLER, ŞİDDET, BASKI…

Sevgi ilk eşinden ayrıldıktan sonra,  Hacettepe Hastanesinde temizlik işçisi olarak çalışırken Gökhan Ağtaş ile tanışmış, ailesine onu çok sevdiğini, evlenmek istediğini söylemiş. Figen, kıskançlıkların ilk o zaman başladığını, ilk olarak Sevgi’yi işten çıkardığını anlatıyor. Figen, “Ama evde ekmek olmadığında fırından ekmek istemeye göndermekte bir sıkıntı görmezdi” diye sitem ediyor. Evliliğinin ilk zamanlarından itibaren şiddet dolu günler başlıyor Sevgi için. “Sevgi’yi balkona bile çıkarmazdı. Evde olanları hiç kimseye anlatmayacaksın diyerek tehdit ederdi. Bizimle bile konuşmasına izin vermezdi, telefonuna el koymuş, hattını kırmıştı. Bizimle komşusu vasıtasıyla görüşüyordu” diye anlatıyor ablasının yaşadıklarını.

‘ÇOCUKLARIMI GÖREMEM DİYE ANKARA’DAN AYRILMADI’

Sevgi bir süre sonra bu şiddet ortamından kurtulmak için ayrılma kararı alınca ise tehditlerle karşılaşmış. Eski eşine anlatmakla, iki kızıyla tehdit edilen Sevgi’nin ailesini Ankara’dan uzaklaştırmışlar. “Sevgi’ye şiddet uygulayıp fotoğrafını bize gönderdi. Sevgi her ayrılmak istediğinde kızlarıyla tehdit edildi. ‘Ben yapmam, yaptırırım, dağıtırım onları, kızların kalmaz ortada’ diye tehditlerle susturuldu.” Ailenin geri gel çağrılarına ise “Kızlarıma bir dolmuşluk mesafedeyim, küçücük bebeği nasıl bırakırım” diyerek gitmemiş Sevgi.

‘ŞİKAYETİNDEN TEHDİTLER YÜZÜNDEN KORKUP VAZGEÇMİŞ’

Son altı aydır Gökhan Ağtaş’tan ayrı yaşayan Sevgi, mesaj, ses kayıtları yoluyla tehditlere maruz kalmış. Sonradan yerleştiği evini de Sevgi’yi öldürdüğü silahla basmış, dağıtmış. Yeni bir ev bulmuş Akdere Mutlu Mahallesi’nde Sevgi. Gökhan Ağtaş’tan şikayetçi olsa da sonradan korkuyla geri almak zorunda kalmış şikayetini. Figen, “Ayrılmaya karar verdiğinde git namusunu temizle. 2 kurşun değil mi? Biz sana bakarız içeride ağalar gibi” diyen bir ailesi olduğunu söylüyor. “Sen benden ayrılırsan, benim çocuklarım babasız kalırsa senin kızların da annesiz kalacak” diyerek tehdit edilmiş.

GÖKHAN AĞTAŞ HER ŞEYİ PLANLAYARAK YAPTI

Figen, Gökhan Ağtaş’ın her şeyi planlayarak yaptığını şöyle anlatıyor: “Ablamı öldürdüğü gün onu ağlayarak arıyor, ‘Annenin üzerimde çok hakkı var, annenden helallik almaya geleceğim’ diye ikna ediyor, eve geliyor. Helalleşip gidiyor. Bu kadar tehditlere rağmen bugüne kadar beni öldürmedi, yine öldürmez diye düşünüyor ablam. Hep affeden, ‘yapmaz’ diyen, ‘beni öldürmez’ diyen ablamı öldürüyor”.

AİLEYE ‘ŞİKAYETİNİZİ ÇEKİN’ TEHDİDİ

Sevgi’yi öldürdükten sonra da ailenin tehditleri devam etmiş. Sevgi’nin cenazesinin olduğu gün bile acılı aileyi arayarak, “Bu size az” denilmiş ve şikayetlerini çekmemeleri halinde ölümle tehdit edilmişler. Hala da tehditlerin devam ettiğini söylüyor Figen.

‘GİZLİCE YEMEK GÖTÜRÜRDÜM’

Sevgi’nin arkadaşıyla konuşma fırsatı bulduğumuzda o da şiddetle geçen yaşamına tanıklığını şöyle paylaştı bizimle: “Hala kendimde değilim, arkadaşımdı. Sezeryanlı, daha dört günlük bebeği varken altına yapana kadar dövmüştü. Dört günlük bebeği kanepeye fırlatmıştı. Aç kaldı günlerce ben gizlice poşetle veya plastik kaplarla yemek götürürdüm Gökhan görmeden”.

İSTANBUL SÖZLEŞMESİ KADINLAR İÇİN HAYATİ

Sevgi’nin ve ailesinin yaşadıkları, kadınların şikayetlerinin ciddiye alınması gerektiğinin hayati önemde olduğunu gösteriyor bir kez daha. Sürekli takipsizlik kararları vermekten vazgeçilmesi gerekiyor artık. Kadınlar şikayetçi olduklarında soruşturma dahi yapılmadan serbest bırakılınca çoğu kez kadınlar daha fazla sinirlendirmemek adına şikayetlerinden vazgeçiyor ya da sineye çekiyor. Kadınlar bu örnekler yüzünden korkup şikayetçi olamıyorlar. Şikâyetçi olunan kişiler ile ilgili hiçbir yasal uygulama yapılmadığı için kadınlar ölüyor, katiller ise daha fazla cesaretleniyor. Her türlü şiddet başvurusu ayrıntılı bir şekilde soruşturulmalı oysaki. İstanbul Sözleşmesi’nin kadınların hayatı için ne kadar değerli olduğunu hatırlatıyor bize Sevgi’nin yaşadıkları. Sevgi’nin katilinin ceza indirimi almasını istemiyoruz. Bunun için de biz kadınlar Sevgi’nin adalet mücadelesini sürdüreceğiz. İstanbul Sözleşmesi’nin uygulanmaması kadınları öldürüyor. Duymuyor musunuz kadınların çığlıklarını? Çığlıklarımız birleşip, öldüren düzeninizin iki yakasında olacak!

Fotoğraf kaynak: Sevgi Tekin arşivi