Seçimlere az zaman kaldı. Seçim meydanları hareketlendikçe hareketleniyor. Dersim’in Ovacık ilçesinde Devrimci Güç Birliği’nin Eş Başkan Adaylarından Serpil Argın ve Kemal Dinlergüler de çalışmalarını hızlandırdı. Kapı kapı dolaşılarak yapılan çalışmalar akşam olduğunda ise yerini ev ziyaretlerine bırakıyor. Memleket meselelerinden, işsizliğe, Dersim’deki durum kadar pek çok konu konuşuluyor bu ziyaretlerde. Akşam gidilen evlere bir de gündüz gidiyor Serpil Argın. O toplantılarda kadınların sesi boğuntuya gelmesin istiyor. Daha önce gidilen evlerden birisindeyiz. Sizi dinlemeye geldik diyor Argın. Bu seçim döneminde tek kadın aday, bu nedenle denilebilir ki en çok kadınların desteğini alıyor. Böyle deyince başlıyor Berivan anlatmaya: “Kardeşim üniversitede okuyor, biz burada kiracıyız, (Akan tavanı gösteriyor), görüyorsunuz biz bu haldeyiz. Annem hastalandı, hayvancılık yapıyoruz, kardeşim de İstanbul’da okuyor, Marmara Üniversitesinde, o da kirada. Biz 2 kardeş okuyamadık, şimdi 2 kardeşimizi okutmaya çalışıyoruz. Babamız da emekçiydi, şimdi biz çalışıyoruz işte…”

SORUNLARI 5 YILDA BİR ORTAYA KOYMAMAK LAZIM

Bunları sıraladıktan sonra eleştirilerini sıralıyor: “Herkes kendi adamını düşünüyor, ben bir genç kız olarak işsizim, neden çalışamayayım ki ben. Şimdi bak benim hayvanlarım var, ahıra gitmem lazım ama yolum kardan kapanmış, arıyorum, zabıtayı arayıp rica ediyorum ama yok. Bak kendi adamlarını koyuyor herkes işe. Adamcılık var, adamcılık. Seçilecek belediye başkanının bunu değiştirmesi lazım. Her gelen diyor ki kadınlar söz sahibi olacak, kadınlar olacak ama işte sonra kendi adamını dolduruyor.”

‘Nedir buradaki ihtiyaç?’ diye soruyor Argın. Berivan’ın önerileri de var: “Kadınların bir araya geleceği yerler lazım, kadınların sorunlarını konuşacakları yerler. Burada başkan seçiliyor sonra… Bu sorunları 5 yılda bir ortaya koymamız gerekmiyor değil mi? Ayda bir üç ayda bir bir araya gelinse, bu sorunlar konuşulsa olmaz mı? Bak ben bir gencim, başıma bir sürü şey geliyor, bir sürü sorun yaşıyorum, ama bunları iletmek, konuşmak için 5 yıl beklemem mi gerekiyor. Anlatamıyorum ben sorunumu, büyüğüm bana bakmıyor ha.”

Annesi alıyor sözü: ‘Ben’ diyor “İstiyorum ki adamcılık olmasın, bak biz 23-24 senedir köylerimizden çıkmışız, buralara gelmişiz. Bak hangi aday üstüne geldiyse herkese de destek verdik. Tek belediye başkanlarında da değil ha, milletvekillerinde de destek verdik. Hangisi geldiyse hepsi kendi adamını alıyor, istiyor. Burada herkes bunu biliyor.”

ADAMCILIK MESELESİNİN ÇÖZÜMÜ HALKLA YÖNETMEKTE

Serpil Argın giriyor söze, “Biz de bunu istiyoruz Berivan, burada yaşıyorsak, burada karnımız doyuyorsa birlikte karar vereceğiz, mahalle meclisleri ile sen bunları gündeme getireceksin, bunun için 5 sene beklemene gerek yok” diyor. “Ben sana şunu demiyorum: ‘Beni seç hepsini hallederim’” diyen Argın ne yapmak istediklerini anlatıyor: “Gel ne sıkıntı varsa, elimizin, gücümüzün yettiğince bir yol bulalım, olmadı bir yol açalım. Kadınların sorunları dedik, hepsini kadın meclislerinde konuşalım, ne lazımsa, neyse sıkıntı. Biz kadınlar birlikte çözelim. Ben istiyorum ki bu seçimde belediyeye kadın eli değsin ama bunu sadece kendim için demiyorum, bizim elimiz değsin, senin, annenin, komşunun. Kreşler, eğitim destek evleri, kadınların bir araya geleceği alanlar… Sadece sorunları konuştuğumuz değil aynı zamanda eğlendiğimiz, film izlediğimiz, müzik dinlediğimiz, söylediğimiz… Çocuklarımızın, memleketimizin tarihi, kültürünü konuştuğumuz, öğrendiğimiz, öğrettiğimiz… Ama bunları ben tek başıma yapamam, eş başkanla biz ikimiz de yapamayız. Biz hepimiz yapabiliriz… Biz bunun için adayız… Bir parça ekmeğimiz varsa birlikte paylaşalım, bir kırıntı düşüyorsa bir kırıntı olsun, aç kalıyorsak da birlikte kalalım. Biz halkla birlikte yönetmek için adayız. Gelin beraber yönetelim ki ne lazımsa karar verip yapalım. İşte kadın derki kreş lazım, çocuklarımızı güvenle bırakabileceğimiz bir yer lazım, birlikte açalım.”

ÜNİVERSİTE MEZUNLARI MAYDANOZ SATIYOR

Bir başka evdeyiz, gündüz geziyor Serpil Argın, o nedenle evde hep kadınlar var, ahıra gidip hayvanlara bakıp gelmişler.

“Bu seçimlerde halkın rengi belli değil, gerçekten insanlar korkudan mı nedir bilemiyorum ama kimse açıklamıyor, kim kime oy veriyor diye başlıyor söze Çiğdem. İlçenin en büyük sorunlarından birinin işsizlik olduğunu söyleyip ekliyor: “İnsanlar İŞKUR’a gidiyor, iş başvurusu yapmaya, adamları üye yapıyorlar direk, söz verdiriyorlar. İnsanlar aç, susuz, iş yok, güç yok. Şu anda nisanın 15’inde 80 kişilik bir alım olacak, onu 100’e çıkaracaklarını söylemişler. Köyleri geziyorlar, üye yapıyorlar. İnsanların bir işi varsa, ‘Oy verirsen, üye olursan yaparız’ diyorlar. Böyle işte. Bu insanları bu hale getirenler bunlar ama, insanlara sanki onlar yapmamış gibi davranıyorlar.”

Bir başka evdeyiz, kalabalık, kadınlar erkekler oturuyor. Serpil’in kadın aday olması nedeniyle ona destek vereceklerini söylüyorlar: “Hepsi erkek, bir kadın Serpil, bence ona versin herkes, diğer erkekler de onun için geri çekilsinler biraz.”

Kayyımlardan, AKP’nin seçim meydanlarındaki tehditlerinden konuşuyoruz. Söz mutlaka işsizliğe geliyor. Kadınlardan biri alıyor sözü, “Üniversite mezunu gençler pazarda maydanoz satıyor” diyor. Bir diğeri ekliyor: “Onu bulamayanlar bile var, gençlerin hepsi kahve köşelerinde… Ne yapsınlar işte. Halimize bakın…”