Güzellik yarışması diyince gözümün önüne eski bir Türk filmi geldi; kadın köyde yaşar, köylerine yolu düşen zengin bir adam köylü güzeline aşık olur, evlenirler, köy yerinde laf söz olur evlenmeden olmaz, zengin adamdan bir oğlu olur fakat köylü ve “bakımsız” olduğu için çekirdek aile içine giremez bizim köylü güzeli. Oğlunun geleceği içi bağrına daş basıp kalır köyünde, oğlu da aslan gibi babasıyla gider, okumuş yazmış böyük adam olsun diye kabul eder kadın. Oğlu kocaman bir delikanlı olunca anam anam garip anam, çilekeş anam diyerek bulur anasını. Bulmasına bulur ama, anasını nasıl götürsün şehre... Önce konuşmasını, yürümesini, sonra yemek yemesini öğretmeli, adab-ı muaşeret kurallarını öğrenmeli öğrenene kadar tavuğu birinin kafasına fırlatmalı, topuklu ayakkabılarla düşmeli, kafasında kitap taşmalı ve sürekli olarak kendine şunu söylenmesi istenir: “ben güzel bir kadınım, ben güzel bir kadının”, ama bizim çilekeş garip anam ne der “ben gözel bir arvadam, ben gözel bir arvadam”…

SANKİ HERKES YARIŞMADA BİR BENİ DIŞLAMIŞLAR

Güzellik güzel şey aslında, bakımlı olmak düzgün giyinmek ya da boşverin güzellik ne yaw, size göre ne? Kime göre, neye göre güzel diyecem o da olmayacak. Ama güzellik diyince ya da tarifi yapılınca manken gibi, en azından herkesçe malum 90/60/90 diye bilinen bir ölçü var. Bu rakamları duyunca da tabii ki akla koordinat neyin değil kadın geliyor.

Sabahları işe gelirken durakta iki dirhem bir çekirdek kadınlar görüyorum, tanrım diyorum bunlar kadınsa ben neyim acaba! Arkadaş kaçta kalkıyonuz, o saçları nasıl fönlüyorsunuz, ya o makyaj?? Nasıl imreniyorum nasıl imreniyorum anlatamam. Ben yüzümü bulmakta zorlanıyorum sabah uyanınca, biri beni götürüp yıkasa yok demem o kadar yani. Durakta gördüklerime bakıyorum kendime bakıyorum, bakıyorum da bakıyorum. Sanırsın Türkiye güzellik yarışması var herkesi çağırmışlar bir beni dışlamışlar.

ÇİRKİN ŞANSI

Güzellik önemli, güzel olmak önemli... Niye ki? Çocukken beni annemin yanında görenler övüyor muydu, yeriyor muydu bilmiyorum ama, “Allah bahtından güldürsün”, “Allah çirkin şansı versin”, “Olsun, bahtı güzel olsun” falan cümleler duyardım. Duaları tutmadı niyeyse ya da ben çirkin şansı dediklerinde çok zengin olacağımı, hanlarım, apartmanlarım, arabalarım falan olacağını düşünerek hata ettim. Neyse...

Eskiden güzellik yarışmaları bi olaydı, herkes ekrana kilitlenir “benim favorim 1 numara”, “benimki 5 numara”, “ay o da bişey mi 5 numaranın neyini beğendin”, “sen asıl 3 numaraya bak” falan denirdi.

Şimdi güzellere baktıklarında yapılan yorumlar, “bundan iyi çaçaroz görümce olur”, “şuna baksana bu var ya tam yaz dizilerinin fakir ama gururlu kızına uygun biri”, “hımm hele şuna bak yaşı 20 ama bundan iyi kaynana rolü çıkar”, “ya şuna ne demeli bu var ya 20 bölümlük bir aşiret dizisinde fesatçı aşiret kızına uyar”, “ayy şuna da bak bu tam masumu oynayacak pambık prenses…”

BÜTÜN ÇABAMIZ KENDİ İSTEDİĞİMİZ İÇİN OLSA KEŞKE

Beni sürekli bakımsızlıkla eleştiren ismi lazım değil “Handan” diye bi arkadaşım var, aramızda kalsın diyor ki: “ben deprem çantası hazırlasam en üste önce makyaj malzemelerimi koyarım.” İhtiyaçsa bu da benim ihtiyacım arkadaş, kime ne! Keşke herkes Handan gibi güzelliklerle uğraşsa ve keşke sadece kendi ruh hali için, kendi için güzellik istese, bize dayatılan gözümüzün bebeğine sokulan kriterlerde güzellik için olmasa bu çaba.

Bize dayatılan; zayıf olmak, güzel olmak. Ama zayıflık sağlık için değil ha, pantolon giydiğinde pantolon güzel görünsün, etek giydiğinde eteği taşısın zayıflığın, önemli olan sen değilsin taşıdın kıyafet. Sağlığı falan boşver, aç kal ama zayıf ol, sağlıksız ol ama zayıf kal, güzel görün; dizi için, karakter ararlar, onca dizi var piyasada, bunun esas kızı var, esasa kızın kankisi var, kankinin cadaloz anası var, esas oğlana cadı sevgili de olabilirsin ama ne olursan ol güzel ol aman diyim, güzelliği hafife alma sakın…