Memleketin dört bir yanında uzun bir süreden beri kadınlar, tüm okullarda öğrencilere “bir öğün ücretsiz sağlıklı yemek” verilmesi için kampanya yürüttü. Sağlıklı ve ücretsiz beslenmek her çocuğun hakkı diyerek çıktığımız bu yolda, bu devletin kulakları sağır dilleri suskun. Bazı yerlerde seçim vaadi olarak ortaya atılan söylemlerin dışında emekçilerin bu talebine, bakanlığın açılan davaya ret cevabı verilmesiyle olumsuz bir yanıt daha alınmış oldu. Ama bu talebin can yakıcılığını gelin bir de çocuklarını beslenemedikleri için okula gönderemeyen kadınlardan dinleyelim.

Mahkemenin kararının ardından, Özlem’e “bu karara ne diyorsun?” diye soruyoruz. Özlem, akşam fırınlarda kalan poğaça ve simitleri sabah ısıtıp çocuklarının beslenmesine koyuyordu. Çünkü 3 çocuğu ile yokluk içinde bir hayat sürdürmeye çalışan bir kadın Özlem. Evine bir tek asgari ücret giriyor. Bu da evin geçimine yetmiyor. Oğlumun bayat simit ve poğaça yemekten midesi bozuldu. Bazı günler yiyecek bir şey bulamadığım için okula gönderemiyorum. Seçimlerden dolayı partiler bu ay erzak kolisi verdiler. Bir yıldır ilk kez bu ay yağ ve salçanın olduğu yemekler pişirdim. Beslenme çantalarına zeytin ekmek koydum. Ama seçim bitince buda bitecek. Ben nasıl devam edeceğimi bilmiyorum. Bu gidişle çocuklarım okulu bırakacak ya da ben sürekli sağda solda yardım arayışına devam edeceğim.

BENİM ÇOCUKLARIM NEDEN SÜREKLİ MUHTAÇ?

Bir başka kadın Yıldız. Onunda iki öğrencisi var. Dernekten verdiğimiz destekten dolayı çocuklarına beslenme koyabiliyor. Bizimle tanışmadan önce çocuklar genelde beslenme götüremiyorlardı. Un alabildiği zamanların dışında. Hamur kızartıp koymuş aylarca. Bir gece çocuklar sabaha kadar ağlamışlar. Bunun üzerine Yıldız derneğe geldi. Bize geldiği saatlerde bile çocuklar halen açtı. Yıldız’ın kocası asgari ücretle çalışıyor. Bu nedenle yardım alamıyorlar. Yıldız’da sürekli olarak çocuklarının beslenme sorunu için yardım arayışı içinde. Şöyle ifade ediyor, “bende babaları da çocuklarımızın gözünün içine bakamıyoruz. Yok demekten utanıyorum. Hafta sonları kaynanamın evine gidiyorum çocukların karnı doysun diye. Ekmeğe salça sürüp vermekten bıktım. Elimizden başka gelen bir şey yok. Seçim için bu kadar büyük yatırımlar yapanlar isteseler çocuklarımıza ücretsiz bir öğün verebilirler. Ama bize gelince nedense yok. Aliye’nin de iki çocuğu var ve işsiz bir kadın. Beslenme ve okul araç ve gereçlerini bulamadığı için çocukları okula bir buçuk ay sonra başlamışlar. Tüm derslerden geri kaldıkları gibi halen daha beslenme için bir olanak bulamamış. Okul ihtiyaçlarını yine dernekten biz karşılamıştık fakat günlük yiyecek bir şeyler için halen durum aynı. Bir süreliğine bazı veliler kendi aralarında para toplayıp yardımcı olmaya çalışmışlar ama buda bir yere kadar sürmüş. Aliye, “benim çocuklarım neden sürekli muhtaç halde” diye soruyor. Bazı günler onlarda aç kaldıkları için okula gidemiyorlar. Ortaokul çağında olan bu iki kardeş arkadaşlarına karşı mahcup oldukları için gurur yapar duruma gelmişler. Sürekli birilerinin beslenmelerinin olmadığını farkedince çok utanıyoruz demişler annelerine. Aliye’nin büyük oğlu annesine, geçen yıl sınıfta beslenme getiremeyen çocuk sayısının az olduğunu ama bu yıl çok arttığını söylemiş ve artık eskisi kadar utanmıyorum demiş.

Genel olarak durumun bu olduğunu sadece bu üç annenin anlattıkları üzerinden söylemek abartı olmaz. Ekmeğin 10 liradan satıldığı peynirin artık emekçi ailelerin alamadığı lüks yiyecekler arasında yerini aldığını görmek zor değil. En temel besinleri bile tüketemeyen çocuklar için bir öğün ücretsiz yemeği çok görenler, seçimlerden sonrada durumun daha da ağırlaşacağının işaretini bu talebin ret ederek açıkça ortaya koymuş oldular.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül