İMES Sanayi Sitesi’nde E Blokta bulunan Rotech Motor’da çalışan bir kadın işçiyim. Daha önce Pendik’te sonrada Dudullu OSB-İMES Sanayi Sitesi içinde işletmenin yeni yeri açıldı. Mühendis ve teknik elemanlar hariç işçilerin tamamı yeni işe alındı. Fabrikada çok sayıda mülteci işçi de var. Rotech Motor fırın ve soğutucu, dondurucu motorları üretiyor. Toplamda 120’den fazla işçi ve mühendis çalışıyor. En zor zamanlarda üretime hiç ara vermeden çalıştık durduk. Kadın, erkek işçiler olarak bir aradaydık. Şimdi bu sistemi değiştirdiler.

Rotech Motor, kâr hacmini sürekli arttıran bir firma. Ortadoğu ülkeleri başta olmak üzere AB ülkeleri de dahil birçok ülkeye fırın ve dondurucu-soğutucu motorlar ihraç ediliyor.

Dökümhane, torna, montaj bölümlerindeki arkadaşlarımız tozun, dumanın, kimyasal gazların içinde işçi sağlığı ve iş güvenliği kuralları hiçe sayılarak çalıştırıldılar. Bizi deneme süreleri uygulamaları ile bir süre güvencesiz çalıştırdılar. Sık sık “Performansın iyi değil. Biz sizden yeterince yararlanamadık. İş akdiniz fes edildi” gibi söylemler oldu.

Mühendisler, teknik elemanlar, müdürler ve bazı ustabaşılar hariç asgari ücret üzerinde ücret alan işçi iki elin parmağını geçmez. Firmamız motor teknolojileri fuarlarında böbürlenerek caka satmasını biliyor ama işçinin ücretini artırmayı bilmiyor. Pandemide bile dip dibe, uyduruk maske ve eldivenlerle çalıştırılarak hayatımız hiçe sayıldı. Rapor almak, izin almak hak getire. Yoğun sipariş ve ihracat için yarış atı gibi nefessiz biçimde çalıştırıldık. Her yıl ciroda rekor kâr artışı olurken bizim ücretlerimiz yerinde sayılıyor. Yarı açık cezaevi misali çalışıyoruz, dışarıda gökyüzünü görüyoruz o kadar.

CİĞERİMİZ SÖNÜYOR, PATRON BAYRAM EDİYOR

Asgari ücrete zam yapılmayacağını öğrenir öğrenmez sıkıntı ve yaşadığımız ekonomik dar boğazı dillendirdik. Bize kibarca(!) kapı gösterildi. Yılda iki kez ücretlerimize zam yapmak bir gelenekti. Bu gelenek ortadan kaldırıldı. 4 yıldır asgari ücret artışlarına rağmen 19 bin lira alıyoruz. Mühendisler bile düşük ücret alıyor. Mülteci kadın arkadaşlarımızın uğradığı hakaretlerin dışında ücretleri de hep eksik ve asgari ücretin altında verildi. Fabrikanın söylediği “Çalışanımızı koruyoruz” yalanları artık sökmüyor. Havasız dökümhanede, tornada, montaj bölümlerinde bizim ciğerlerimiz sönüyor. Koahı, astımı, akciğer enfeksiyonlarının tümünü biz yaşıyoruz.

Gecenin karanlığında uğradığımız sözlü ve fiziksel tacizlerin, mobbingin, tehditlerin haddi hesabı yok. Servis yok. Toplu ücretsiz ulaşım hakkımız için kart yok. Bir öğün yemek dışında hiçbir sosyal hakkımız yok.

Temmuz zammı da asgari ücretin en az 25 bin lira olması da şart. Ücretlerimiz vergi dışı tutulmazsa zaten yılın 2-3 ayı ücretlerimiz 13-14 bin liralara iniyor. Vergiyi bizden alacaklarına bizim firma gibi yerlerden alsınlar. Zenginlere vergi affı, bize ise zindan hayatı. Biz bu hayatı kabul etmiyoruz. İMES’ te çalışan işçiler olarak taleplerimiz için mücadele edelim. İMES yönetiminin bizi muhatap alması için birleşmek zorundayız. Biz esir değiliz ve bu hayatı reddediyoruz.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül