Hayatlarımız dört bir yandan kuşatılmış durumda. Yasalar da bizi bu kuşatmadan ne kurtarıyor ne koruyor. Hatta öyle ki yasa yapma görevi olan Meclisin bir yıllık çalışmasına baktığımızda haklarımızın tırpanlandığını, cebimize daha çok göz dikildiğini; yaşamlarımız daha da güvencesizleştirilirken patronların kasalarının daha güvenlikli hale getirildiğini görüyoruz.

Hayvanların yaşama hakkı oylama konusu yapılıyor, tüm karşı çıkışlara rağmen bu durum bir kutuplaşma aracı olarak kullanılmaya çalışılıyor. Bir gece Resmi Gazete’de ansızın yayımlanan bir kararname ile doğal alanlara maden ocakları için hızla el konuluyor, ülke parsel parsel sermayeye peşkeş çekiliyor. Tasarruf denerek emekçilerin servis, kreş hakları gasbediliyor. Zaten aydınlatması yeterli olmayan karanlık sokaklarımız daha da karartılmak isteniyor. Sermayeye vergi afları ve teşvikler bol keseden dağıtılıyor. Bu sırada işçi ve emekçilerin aldığı ücretler daha cüzdana girmeden eriyip gidiyor.

Ücretlere zam bir zorunluluk haline gelmişken iktidar bu ihtiyacı daha fazla sömürüyle, daha fazla hakka gasbederek perçinliyor. İşçi ve emekçi kadınların “Yaşamak istiyoruz” haykırışlarına ise kulaklarını tıkamaya devam ediyor.

Ama iş yerleri her geçen gün kaynıyor. Bırakalım zammı, işçilerin klimasından kesiliyor. Dergimizde tasarruf söylemlerine, kapatılan kreşlere, özelleştirmelere, hayatın dört bir yandan kuşatılmasına, patronların üç kuruş daha fazla kâr etmek için işçileri klimasız çalıştırma ısrarına karşı yan yana gelme deneyimlerine yer veriyoruz. Çalışma koşullarının iyileştirilmesi için yan yana gelen sağlık emekçilerinden temiz su içebilmek için yan yana gelen işçilere... Yavaş yavaş iktidarın kulaklarını tıkayamayacağı düzeye yaklaşıyor işçi ve emekçi kadınların feryatları.

Haklarımızı ve hayatlarımızı yok sayan, kadınların, işçilerin, emekçilerin refahını değil patronların kasalarını gözeten yasaların getirilmeye çalışılmasını kabul etmiyoruz. En gür sesimizle insanca yaşam feryadımızı yükseltiyoruz!

Fotoğraf: Canva Pro Kolaj