Satı, bir devlet hastanesinde asgari ücrete tabi olarak çalışan bir kadın, aynı zamanda bekar bir anne. Boşandıktan sonra zor şartlarda, kira mutfak masrafları, faturalar derken bir de ayrıldığı eski eşinden kalan borçları ödeyebilmek için mesai saatleri dışında hastanede geceleri ücretle hasta bakımı yapıyor. Çalıştığı hastanenin pandemi hastanesi olması nedeniyle hem çalışma koşulları ağırlaşmış hem de sıkıntıları iyice artmış.  

Kirası yüzde elli zamlanıp kirayı ödeyemez hale gelince, şehir merkezine uzak bir yerleşim yerine taşınmak zorunda kalmışlar. Çalıştığı sürede kızına babaannesi bakıyor, fakat taşındığı ev uzakta olduğu için kızını sadece hafta sonları görebiliyor. “İşe üç vasıtasıyla gidip gelmek oldukça vakit kaybı ve maddi külfet getirdiği için hafta içi çoğu zaman hastanede kalmak zorunda kalıyorum” diye anlatıyor durumunu. Pandemi dolayısıyla başlatılan nöbet zorunluluğunun yorgunluğundan değil, geçimine sağladığı ufacık katkılardan söz ediyor. Nöbete kaldığı günler aralıksız 48 saat hastanede görev başında kalmasına rağmen… Satı’nın en büyük sıkıntısı ise kızından ayrı kalmak, kızının annesiz büyümesi ve eğitimine katkıda bulunamamak.

Yılın altıncı ayından sonra vergi dilimine giren maaşı ile geçinmenin çok zor olduğunu, çocuğunun masraflarını karşılayamadığını, kış dönemi olması nedeniyle yakıt masraflarının ekstra külfet getirdiğini, kronik hastalıklarına rağmen bu zor şartlarda fazladan çalışmaya mecbur olduğunu, kızına ve kendisine zaman ayıramadığını söylüyor. Satı’nın geleceğe dair en önemli beklentisi ise kızını gelecek kaygısı olmadan yetiştirmek, insanca yaşayabileceği bir bütçeye sahip olmak...

Görsel: Freepik