Yıllardır süren bir dostluğumuz var Neriman’la, birbirimizin hayatına tanık olmuşuzdur. Yaşadıklarına tüm kadınlar tanık olmalı bu sefer. Çünkü bize kader gibi dayatılan, yaşamımızı sarmalayan şiddete karşı tek dayanağımızın birbirimiz olduğunun en somut örneği onun hikayesi.

2009’da evlenen Neriman o tarihten beri mahallemizde yaşıyor. 3 çocuk annesi Neriman evlendiği günden beri eşinin erkek kardeşiyle aynı evde yaşamış. Kaynının 9 yaşındaki kızını sistematik olarak istismara maruz bıraktığını öğrendiğinde, kaynının ceza alabilmesi için ses kaydı alarak polise şikâyette bulunmuş. Şehir dışında çalışan eşinin eve dönmesiyle istismarı ona da anlatmış. İstismarcıyı polise yakalatan ve 16 yıl ceza almasını sağlayan Neriman her şeyin düzeleceğini düşünürken “Kardeşimin hayatını bitirdin, mutlu musun? Şikayetini geri çek” baskısıyla karşılaşmış. Neriman geri adım atmayınca da boğazına bıçak dayanmış.

Baskılara dayanamayan ve boşanma davası açan Neriman “Eşim boşanmayı kabul etmedi. Dava çekişmeliye döndü. Sonra da ‘Boşanmayalım, düzeleceğim’ dedi. Bir umut diyerek vazgeçtim. Her şey daha da kötüye gitti. Evde şiddet, kavga bitmek bilmiyordu. Dayanamadım, çekişmeli davayı anlaşmalıya çevirip boşandım. Asıl her şey bundan sonra başladı” diyerek anlatıyor: “Önce telefon tehditleri başladı, sonra eve gelip gitmelerinin peşini, tekrar evlen benimle baskıları takip etti. Yolda önümü kesip darp etti, sokaktaki insanlar kurtardı beni. Bir gün de komşularım tarafından kurtarıldım. Defalarca darp raporu aldım ama bir çözüm yolu bulamadım.”

ŞİKAYETİNİ ÇEK BASKISI ÖLDÜRMEYE TEŞEBBÜSE VARIRSA

Tüm bu yaşananlardan sonra bir gün ansızın Neriman’dan bir mesaj aldım; “Yetiş, silah bulmuş, beni öldürecek…” diye, Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğindeki arkadaşlarla apar topar karakola gittik. Neriman’ın ifadesi alınırken biz de kadınlarla Neriman’ın evine gittik çocukları almak için. Topladık eşyalarını, çocukları aldık karakola geldik. Neriman’ı sığınma evine yolladık, bir süre orada kaldı ama çocukların okulundan dolayı çıkmak zorunda kaldı. Bunca yaşanan olaydan sonra ise şiddet failinin ifadesi alınıp serbest bırakıldı. Tehdit ve hakaretlerse kaldığı yerden devam ederken bir gün Neriman’dan yine bir mesaj aldım, “Bana saldırdı” diyen. Neriman’ın kapısında pusuda bekleyen ve saldıran eski eş, bu sefer Neriman’ı öldürmeye çalışmış. Komşuları küçük kızının çığlığına gelince eski eş kaçmış, Neriman da hastaneye kaldırılmış.  Neriman tekrar şikayetçi oldu ama hâlâ bir sonuç yok. “Ceza alsın kurtulmak istiyorum” diyor haklı olarak.

Neriman ölseydi onun katili sadece eski eşi mi olacaktı? Bu kadar olaya ve şikâyete rağmen Neriman neden hâlâ şiddetten kurtulamıyor? Kadınları korumayanlar, kadına yönelik şiddet sorununu çözmeyenlere karşı birbirimizden başka dayanağımız da kalmıyor bugün. İstanbul Sözleşmesi’ni biz kadınlara çok görenler Neriman’a destek olmuyor. Bizi koruyan yasaları sokakta bulmadık, mücadele ettik, kazandık. İstanbul Sözleşmesi de şiddetten korunmak da bizim en büyük hakkımız…

Fotoğrag: Ekmek ve Gül