Geçtiğimiz günlerde Gebze’nin Mevlana Mahallesi’nde yaklaşık 25 kadın bir araya geldik. Bir araya gelmemizin amacı ise Flormar’da direnen kadın işçilerin direnişini daha çok kişiye duyurabilmek, mücadelelerini ve bu direnişte neler öğrendiklerini, direnişle hayatlarında neler değiştiğini onların ağzından dinlemek konuşmaktı. Tabii ki Flormar direnişinden sonra gündeme dair konuları konuştuk, dertleştik. Evlerimizde temizlik için ayırdığımız bir pazar gününde iki saat de olsa nefes alabilmenin huzurunu yaşamış olduk.

Flormar direnişinde olan bir kadın arkadaşımız Flormar patronları tarafından usulsüzce işten atıldıklarını ve o günden beri hepimizin tanık olduğu onurlu direnişlerine başladıklarını anlattı. Çoğu kadın ise aynı ilçede olmasına rağmen Flormar işçilerinin direnişini bu toplantıda duyduğunu, duyanların ise özellikle sosyal medyadan bu direnişi duyduklarını söyledi. Sebebini ise kadınlar şöyle özetledi; “Bu televizyonlar böyle haberleri vermiyor ki duyalım!”

DİRENİŞ BANA SINIFIMI ÖĞRETTİ

Karşımızda aylardan beri direnen bir işçi kadını görünce hepimizin merak ettiği soruyu sorduk “Bu direnişte hayatında ne değişti, direnişten neler öğrendin?”. Flormar işçisi, “Birlik olduğumuzda neler yapabileceğimizi, haklarımızı öğrendim. Patronların yasaları nasıl kendi lehlerine çevirerek kullanmaya çalıştıklarını ve en önemlisi bir sınıf olduğumuzu... Kısacası birlik olmanın güzelliğini ve biz kadınların aslında çok güçlü olduğunu öğrendim” diye cevapladı sorumuzu.

Bir taraftan da Flormar direnişinin büyük bir ses getirdiği ve Flormar direnişindeki işçilerle büyük bir dayanışmanın da yaşandığı; hemen hemen bütün siyasi partilerin, çoğu kadın örgütünün dayanışma gösterdiği bir direniş olduğundan bahsederken Gebze Belediye Başkanı’nın kendilerini hiç ziyaret etmediğini de belirtti Flormar işçisi.

PEKİ KİME OY VERELİM?

Sohbet haliyle yaklaşan seçimlere geldi... “Ne düşünüyoruz? Seçim sonucu ne olur? Kadınlar önce “Oy falan yok onlara” diyorlar. Yereldeki mevcut belediye için, “Ağır vergiler altında eziliyoruz, ağzını açan hapse giriyor, konuşmaktan korkar olduk. Mutfak masrafına para yetişmiyor” diye haklı bir veryansın ediliyor. Ama sonucun yine mevcuttan taraf çıkacağına kesin bir inanış hakim gibi.

“Peki kime oy verelim?” diye soruyor başka bir kadın, “Dünyayı kadınlar yönetse ya keşke. Ne savaş olur ne kavga ne gürültü. Kadın merhametlidir, şevkatlidir, güçlüdür. Ne de güzel yönetiriz” diyor ve gülüyor.

Başka bir kadınsa “Haktan, emekten yana dürüst biri kim varsa söyleyin ona veririm” diyor. E tabii başka bir soru geliyor sonra “Var mı ki öyle biri?”

KADINLAR SAVAŞTA AYNI ACIYI YAŞIYOR

Sonrasında ülkemizde yaşanan savaşlara en çok da Suriye sorununa ilişkin konuşuyor kadınlar. “Onlar anca Suriyelilere baksın, biz vatandaşları değiliz sanki” diyenler ilk başta ağırlıklı olsa da bu savaşın emperyalist güçler tarafında çıkarılan bir savaş olduğunu konuştuktan sonra “Kim evini bırakıp bilmediği bir ülkeye gitmek ister ki?” sorusuna “Evet, doğru” yanıtını alıyoruz. Memleketteki durumlarının hiç de öyle kulaktan dolma olmadığını ve buradaki esas meselenin hükümetin dış politikadaki yanlış tutumu olduğuna hemen hemen hemfikir oluyoruz. Bakış açılarımız farklı olsa da sorunlara ilişkin kadınlarla ortak paydada buluşabilmemizin güzelliğini paylaşıyoruz. Sonrasında ise Flormar işçileri için neler yapabileceğimizi konuştuktan sonra en kısa zamanda tekrardan bir araya gelmek için sözleşiyoruz. Sonra kimimiz kalan temizliğini yapmaya, kimimiz ertesi güne çocuğunu hazırlamaya, kimimizse ertesi günkü direnişe dinç gidebilmek için dinlenmek üzere evlerimize gitmek için birbirimizden ayrılıyoruz.