En başından beridir sıkıntılar yaşadığım ev sahibim, en son evime gelen arkadaşlarımı bahane ederek bir ton hakaret ve tehditle beni evden attı. Üstelik bu olaydan 2 gün önce kirayı vermiştim. Yasal olarak 1 ay beni çıkaramayacağını söyledim. Tehdit etmeye devam etti.

Neyse ev aramaya başlamak zorunda kaldım. Bir kadın ya da bir öğrenciyseniz ev bulmak çok zor. Hem kadın hem öğrenciyseniz neredeyse imkânsız.

Artık telefon ekranından kiralık evlere bakmaktan gözlerim kızarmış bir şekilde emlakçı kapılarını aşındırıyordum. Bir emlakçıya giderken göbeği açık bir bluz giymiştim. Emlakçı yüzüme bile bakmadan diğer ortağına dönüp “Şuna evi göster” dedi. Bakmaya gittiğim iki evden biri döküntü halde olmasına rağmen 900 TL, diğeriyse 1200 TL idi. Emlakçı ile görüşürken “Gelenim gidenim olur” dediğimdeyse “Burası aile apartmanı, attırırlar seni” deyip direkt başlarından attılar.

Gittiğim birçok emlakçının bana ilk yönelttiği sorular ne iş yaptığım, kirayı ödeyip ödeyemeyeceğim değildi. Bunlar yerine “Eve erkek gelecek mi? Gelecekse olmaz” oluyordu. Oysa biliyorum ki ben bir erkek olsaydım bu kadar sorgulanmayacak, bu kadar sıkıntı yaşamayacaktım. Sanırım artık kapının önüne Cennet Mahallesi Pembe gibi “Erkekler ve küpekler giremez” diye tabela asmamı bekliyorlardı.

Artık tek başıma ev arayamaz olmuştum, kadın arkadaşlarımla ev aramaya çıkıyordum. Onlarla çıktığımda ise dışarıda bir adam epeyce bir süre bizi izlemiş, ev aradığımızı da anlayınca bana gelip “Ben uzun yol şoförüyüm, buyur 4 ay benim evimde kal” diye bir teklifte bulundu.

Sinirlerim bozulmuştu artık.

Bir yandan bu yaşadığım tacizler beni strese sokarken bir yandan da taşınma masrafını nasıl halledeceğim sorunu beni bunaltıyordu. Evden apar topar atıldığım için ne birikmişim ne başka bir şeyim vardı. Ailem olmasa eve de çıkamazdım. Malum günümüz ekonomisinde bir evi bulmak, emlakçı komisyonu, abonelik, kira, eşyalar vs. en az 6-7 bin lira. Bir öğrencinin 1 yıllık burs parası neredeyse.

Güç bela bir ev buldum, o da bir tanıdığımız aracı olmuştu. Bu süreç beni çok yormuştu artık. Ben dikkat etmek zorunda değil, olduğum gibi yaşamak istiyorum. Bizlere reva görülen bu kabuğu yıkmak, özgürce yaşamak istiyorum. Her an evden atılacak mıyım korkusu yaşamak istemiyorum. Evden yine atılırsam, bir sonraki ev maceramda görüşmek üzere…

Görsel: Freepik