Uzun süredir ülke, OHAL ve KHK’larla yönetiliyor. Kadınların evde, sokakta, işyerlerinde her geçen gün artan şiddete, eşitsizliğe ve ayrımcılığa maruz kaldığı, çocuk istismarlarının giderek arttığı, bir gecede çıkartılan yasalarla kadınların mücadele ile kazandığı haklarının ellerinden alınmaya çalışıldığı, milli güvenlik gerekçesiyle grevlerin yasaklandığı bir süreçte 8 Mart’a gittik.

Bütün engellemelere, yasaklamalara rağmen kadınlar olarak sokağa çıktığımız, yürüyüşler, mitingler düzenlediğimiz, coşkuyla kutladığımız bir 8 Mart’ı geride bıraktık. Bu 8 Mart’ta kadınları kendi mahallelerinde, fabrikalarında, derneklerinde bir araya getiren bir çok yerel etkinliğin de düzenlendiğini gözden kaçırmamamız gerekiyor. Bu etkinliklerin büyük bölümünde kadınların 8 Mart’a gittiğimiz süreçteki zorluklara inat bir araya gelme ısrarı dikkat çekiyordu. İnsanların korktuğu, sorunlarını kısık sesle konuştuğu, sadece kamuda değil özel sektörde ve sendikalı fabrikalarda da birçok işçinin işten atılma kaygısı taşıdığı bir dönemde kapı aralarında ya da sokakta karşılaştığımız kadınların daha çok yan yana gelme, birlikte bir şey yapma isteklerini gördük.

Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği olarak 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü için, onlarca kadınla yaklaşık iki ay süren yoğun bir çalışma yürüttük. Yüzlerce kadınla yüz yüze geldik. Asgari ücretin yetersizliği ve ekonomik sıkıntılar yüzünden hayatı boyunca hiç çalışmamış kadınların iş aradıklarını, en güvencesiz ve kötü koşullarda çalışmak zorunda kaldığını, en acil ve öncelikli sorunlarımızı -ücretsiz kreş, kadına yönelik şiddetin son bulması, çocuk istismarı, eşit işe eşit ücret, güvenceli çalışma- taleplerimizi 8 Mart’ta nasıl yansıtacağımızı konuştuk. Biliyoruz ki Türkiye’nin dört bir yanında kadınlar böylesi buluşmalara dahil oldu. Ekmek ve Gül sitesinde bu buluşmalarda, etkinliklerde neler tartıştıklarını okuduk. Sadece bizim bulunduğumuz mahallede değil, pek çok yerde en küçük yöre derneğinden, siyasi partilere, mahalle oluşumuna birçok kurumun 8 Mart’ta kadınları bir araya getiren etkinlikler gerçekleştirmesi dikkat çekici. Bu, aynı zamanda kadınların bir araya gelmesi talep etmesinin de bir sonucu.

PEKİ BU 8 MART BİZE NE GÖSTERDİ?

8 Mart’ta kapı aralarında, evlerde gerçekleştirdiğimiz buluşmalarda, geçim sıkıntısı ve başka sebeplerden ötürü yaşı ilerlemiş kadınların iş aradığı, ekonomik sıkıntılar yaşadığı halde çocuğunu bırakacak bir yer olmadığı için çalışamayan, işsiz kalma korkusuyla güvencesiz ve sigortasız işlerde düşük ücretlerle çalışmak zorunda kalan ve ağır çalışma koşullarından yakınan kadınların kendini mutsuz hissettiğini gördük. Bir araya geldiğimiz kadınların ortak talebi; güvenceli çalışma koşullarının sağlanması, insanca yaşanacak bir ücret, ücretsiz kreşlerin açılması, çocuk istismarı ve kadın cinayetlerinde erkeklik indirimleri uygulanmaması, suçluların cezalandırılmasıydı, tüm faillerin yargılanmasıydı. Bu taleplerle kadınlar 8 Mart’ta nasıl yan yana geldiyse 1 Mayıs’ta da eşit, özgür, insanca bir yaşam için coşkumuzla, rengimizle, taleplerimizle bir arada olacağız.