Bir akşam vakti gittik Emine’nin evine. Karanlıkta ürkütücü ara sokaklardan geçerek, Çağlayan’ın eski evlerinden birine vardık. Arkadaşım Saime’yle tanışıklığı vardı Emine’nin, hemen içeriye buyur etti bizi. Biz oturur oturmaz da kahve yapmaya girişti Emine. Kahveler gelince sohbet de başladı.
Suriyeli Emine ve ailesi, iki yıl önce savaştan kaçarak gelmiş buraya. Önce babası gelmiş, ardından Halep’te kalan ailesini getirmiş; Gaziantep üzerinden Çağlayan’a... Suriye’de kendi tekstil atölyeleri ve evleri olduğunu söylüyor Emine. Annesi ise hep güleç bir yüzle bakıyor bize ama pek konuşmuyor.
Emine’nin ağabeyini IŞİD öldürmüş. Evleri bombalanmış. Yaşadıkları için şükrediyorlar. Bir harabeyken uğraşıp oturulacak hale getirdikleri ev için 850 lira kira ödüyorlar. Evdeki dört kişinin (Emine, erkek kardeşi, annesi ve babası) çalışmasıyla ancak hayatlarını idame ettiriyorlar. Annesi Suriye’de yaptığı kuaförlük işini evde yapmaya çalışıyor. Aynı zamanda Emine’nin çalıştığı taş dizimi atölyesinden eve iş alıyor.
Emine 15 yaşında, Çağlayan’da taş dizimi yaptığı atölyede uzun saatler çalışıyor. Günde 600 adet taş çıkartıyormuş. Bir yaş küçük kardeşi ise tekstilde ütücü. Diğer iki kardeşten biri 5. sınıfa gitmesi gerekirken 3. sınıfa gidiyor. En küçük kardeş de annesiyle kalıyor.
Emine 11 yaşında okulu bırakmış. Suriye’de de kendi işlerinde çalışıyormuş. Emine’nin telefonundan gösterdiği Suriye fotoğraflarıyla hüzünleniyorlar. Eski halleriyle bugünkü arasındaki farkı anlatıyorlar.
Bundan önce çalıştığı işleri hep kendisi bırakmış Emine, çok ucuza çalıştırıldığı için. Tekstil atölyelerinde ortacılık yapmış ilk bir yıl. Haftalık çalıştığı bir işte 40 lira vermişler, Emine de patronun suratına atmış parayı çıkmış. Son bulduğu bu işte ise arkadaşlarını çok seviyor. Bütün arkadaşları Diyarbakırlıymış. Orayı görmeyi çok istediğini söylüyor.
İlk geldiklerinde Çağlayan’da biri küfür etmiş, “Ne işiniz var burada, burası bizim, sizin değil” diye. Önceleri çok dokunan bu duruma sonraları kulak asmamaya başlamışlar. Bu insanların sadece kötü olduklarını söyleyebiliyorlar.
Sadece yaşamak için 4 kişinin çalıştığı 6 kişilik bu ailede yoksulluk hayalleri bile sınırlıyor. Henüz 15 yaşındaki Emine’nin şimdilik tek hayali modelist olmak, taş dizim için model çıkarmak istiyor.