Luba Krugman, oğlu Robert Michael’ı Varşova’da Ağustos 1938’de doğurdu. 1939'da Varşova'yı terk ederek Nazi Almanyasından kaçtılar. Polonya boyunca köyden köye saklı yollardan geçerek hayatta kalmayı başardılar. Demiryolu hattının yakınındaki Zwierzyniec’de minik oğluyla birlikte yüzbinlerce Yahudi’nin vagonlara doldurularak soykırım kapmlarına trenlerle götürülüşünü izlemek zorunda kaldılar. Oğlu Bobus, 24 Ağustos 1942’de henüz 4 yaşındayken o trenlerden birinin resmini çizmişti kağıda. Birkaç gün sonra difteriye yakalandı, ilaçsızlık yüzünden minicik yaşamı son buldu.

İşte bu şarkı onlar için... Minik Bobus ve trenler dolusu Nazi kurbanı için...
Şarkıyı dinlerken göreceğiniz İngilizce yazıların çevirisi ise şöyle:

Luba Krugman oğlu Robert Michael’ı Varşova’da Ağustos 1938’de doğurdu.

Kafası parlak siyah saçlarla kaplıydı ve tırnakları pembeydi.
“Benim küçük maymunum diye fısıldadım.”
Ona Bobus derdi.

1939’da Alman işgalinin ardından Luba ve ailesi Varşova’dan Brody Male’in Lublin mahallesine kaçtılar.

Luba’nın babası bir kereste fabrikasında çalışıyordu. “Bir Alman subayı bir soruşturma nedeni ile fabrikaya geldi. Fabrikanın sahibi, Yahudi işçilere ihtiyacını ve Luba’nın babasının ustalığını anlatmaya çalıştıysa da; inatçı Alman Yahudilerin tümünün hemen işten atılmasını istedi... Sonraki gün Alman yetkilileri oradan ayrılmamızı emretti.”

Luba ve ailesi Zwierzyniec’e kaçtılar.
“Bir süre sonra kendimizi tarlalara bakan uzunca bir ev sırasını görebildiğimiz bir demiryolunun kıyısında bulduk.”

“Alman zulmü ile ilgili haberler raylarda görünmeye başlayıp güneye bilinmeyen bir yere doğru giden yük trenlerine içgüdüsel olarak bağlandıkça gerginlik de arttı.”

“Sürgünün ardından, Bobus’un penceremizin önünden geçip giden yük trenlerine merakı arttı. Bir salı sabahı bir anda ufukta görünen ölüm trenini mutfak camından izlerken bana katıldı.
Bir kalem ve kağıt alıp buhar kusarak raylar üzerinde ilerleyen canavarı nasıl gördüğünü çizdi.”