İstanbul Bahçelievler ilçesi Yenibosna Mahallesi’nde oturan kadınlar olarak mahallemizin sorunlarını ve kendi sorunlarımızı konuşmak, çözüm üretmek için arkadaşımız Güler’in evinde toplanmıştık. Güler abla 53 yaşında, 3 çocuk annesi, eşini kaybetmiş ve merdiven silerek geçimini sağlayan bir kadın. 3 apartmanın merdivenini siliyor, ancak hiçbir güvencesi yok. Kendi tabiriyle ölmeyecek kadar ayakta durmaya çalışıyor. “Patik yapıyorum, bere örüyorum, onları da pazarda satmaya çalışıyorum. Ona da zabıtalar engel oluyor. İş ve yemek için belediyenin sosyal yardımlaşma vakfına müracaat ettim. Bana ne yardım ettiler ne de iş verdiler” diye durumunu kaygıyla anlatıyor Güler abla.
Çocuklar için, onların geleceği için çalışmak zorunda olduğunu, bir oğlunun 19 yaşında tekstilde çalıştığını, kazandığı paranın faturalara bile yetmediğini anlatıyor ve devam ediyor: “Ama yine de yaşamak için umudumu yitirmiyorum. Aklıma çocuğu ölen, cenazesi kokmasın diye cenazeleri buzdolabında bekleten analar geliyor. Evine ekmek almaya giderken öldürülen Berkin’in anası geliyor. Bunları düşündükçe mücadele etmek gerektiğini düşünüyor; daha çok sarılıyorum hayata.”
Güler abla televizyonu açmaya korktuğunu, her an bir kadının öldürüldüğünü duymasının kendisini çok yıprattığını söylüyor, ancak kadınlara çözüm önerisini de sunuyor: “Türkiye’de en çok ezilen kadınlar, mahallemizde bile kadınlarla bir araya gelmekte zorlanıyoruz. Hiçbir kadın aslında hayatından memnun değil. Hava kararınca kadınlar sokakta gezemiyorsa burada bir yanlışlık var demektir. Bu yanlışlığa itiraz etmek, bu yanlışlığı değiştirmek yine biz kadınlara düşüyor. O nedenle biz taleplerimizde ısrarcı olmalıyız. Mahallemizde güzel yaşamak istiyorsak ısrarcı olmalıyız.”