Karaman OSB’de çalışan Afganistanlı 17 yaşındaki Zahra Hosseını, eşarbını makineye kaptırarak yaşamını yitirdi. Zahra, bu yıl çalışırken hayatını kaybettiği tespit edilebilen 91’inci çocuk işçi oldu. 

Bugün de güne bu haber ile başladık. Haberin her cümlesi kalbimi dağladı. “17 yaşında”, “eşarbını makineye kaptırdı”, “çocuk işçi”, “hayatını kaybetti.” Bu cümleler kafamda yankılanıp duruyor. Haberde bir ambulans resmi var, zira Zahra’nın bu yaşına kadar hiçbir resmi yok! Habere eşlik edecek bir fotoğrafı bile yok. Yaşıtları sosyal medya hesaplarında binlerce resim paylaşırken Zahra’nın tek bir fotoğrafı yok! Hiç yaşamadan bu dünyadan göçüp gitti küçücük çocuk. Daha detaylı bilgi almak için X’e (Twitter) bakayım diyorum. Ülke gündemi olan haber sıralamasında ilk 15’in içinde bile değil. Yine de aradım, sadece beş haber sitesinde küçük haberler olarak yayınlanmış. Kısacık hayatı, kısacık haber metni ile bitti.

Çocuk işçiliği ile ilgili o kadar çok haber, araştırma, veri var ama hiçbiri Zahra’yı kurtaramadı. Bugün de uyku haram olacak demek ki. Zahra ne zaman Türkiye’ye geldi? Burada mı doğdu? Hep ülkesine gitme özlemi var mıydı? Gelecek hayalleri neydi? Platonik bir aşkı var mıydı? Hayalleri neydi? Yaşamadan ölen çocuk Zahra, bugün de sen gözlerimizi doldurdun. Nasıl vereceğiz bunun hesabını? Nasıl kurtaramadık seni? Nasıl önleyemiyoruz çocuk işçiliğini? Hükümetin MESEM uygulaması ile şu an memlekette binlerce çocuk işçi ölümle burun buruna çalışmak zorunda bırakıldı.

Payıma düşen sorgulamalarla suçlu buluyorum kendimi. Duramıyorum yerimde, bu satırları ağlamadan yazamıyorum. Bir lokma ekmek yiyebilmek için çalışmak zorunda bırakılmış küçücük bir kız çocuğu Zahra! Kalbimdeki yeni yara! Adını tekrar edip duruyorum Zahra bizi affetme! Peki yaz siz? 10 milyonluk saat ile dolaşırken? Son model arabalara binerken? Kendi çocuklarınızın mutluluğu için diğer çocukların ölümüne sessiz kalırken? Patronlara ucuz işgücü sağlamak için çıkardığınız yasalarla ölen çocuklar yüzünden hiç mi vicdanınız sızlamıyor?

Çocuk işçiliği, çocuk ölümleri çok kolay engellenebilirken yapmadığınız için; adaletsiz gelir dağılımı ile geçim sıkıntısı çeken ailelerin çocuklarını parasız eğitim hakkı vermediğiniz için utanmıyor musunuz? Cevabı elbette biliyoruz! Zahra’ya sözümüz olsun MESEM’ler kaldırılana kadar mücadeleye devam edeceğiz! Biz başka türlü bu yükün altından kalkamayız ama siz o yükün altına ezilip yok olacaksınız!

Fotoğraf: Evrensel