Lazca’da kadın, oxorca demek. Oxorca kelimesi, oxori “ev” ve ca “ağaç”ın birleşmesinden oluşuyor ve “evin ağacı, evin direği” anlamına geliyor. Bundan mıdır bilinmez bir yanımız ağaç gibidir bizim. Köklerimiz yurdumuzun yerimizin toprağında sımsıkı, dallarımız gökyüzüne uzanır, kucaklarcasına yaşamı. Dimdik dururuz onca fırtınaya yağmura. Yabanıllar, sargınlar saldırır, ruhumuza zaman zaman hani ağaca sarılır da çürütür gövdesini sarmaşık misali. Biz hırçın denizimizden bereketli yağmurdan aldığımız güçle söker atarız onları.

En çok çalışmayı, üretmeyi, beslemeyi, büyütmeyi severiz . Buralarda gün erken başlar bizlere, doğa cömertçe sunar armağanlarını her sabah, ama ilgi ister , emek ister, alın terimizle öreriz ilmek ilmek döngüyü. Ekmek taştan çıkmaz buralarda, topraktan coşkuyla dolar çatlamış nasırlı ellerimize. Çay fidanları, karayemiş dalları, fındığın çonçisi yoldaştır bize. Sırtımızda sepet dumanlı dağlarda çayı da toplar hasat ederiz. Yeri gelir en başarılı iş kadınlarını çıkarırız bu coğrafyadan. Buraların kadını nereye baksa, el sürse yeşillenir orası. İnanmayan bakıversin dağların yeşiline, gözlerimizin içine...

Bu yurdun kadını ağaca , denizi özgürlüğe benzer. Derelerimize göz koydular bir vakit, kendini bilmezler. En köklü çınarımızdan en taze fidanımıza sımsıkı tutunduk sularımıza, yaşam kaynağımızı vermedik kimselere. “Susuz yaşam mı olur, suyumuz yoksa yaşam da yok olur” dedik. Türkülerimizi derelerle söyledik.

Yağmurda ıslanan patikalarımızdan, kocaman yürekler yetiştirdik. Gün geldi asiliğimizle gün geldi şefkatimizle sardık yuvamızı da, yuva bildiğimiz memleketimizi de. Süt veren hayvanlarımın bakıcısıyım, bahçemin çalışanı, ana, evlat, eş, kocaman güçlü bir ağacım. Kadın sesimizle ağaçlar gibi hür, özgür ve bir o kadar bir arada söylüyoruz türkülerimizi... Duyuyor musunuz, çayın buğusunda ormanın gürültüsünde, bizler bu dünyanın emek dolu yeşilindeyiz. Selam olsun bizlerden yeryüzündeki tüm kadınlara …