Flormar işçilerinin sendikaya üye oldukları için işten atıldıklarını ve buna karşı direndiklerini çoğumuz duymuşuzdur. Bu direniş yedinci ayına geride bırakırken yazın kavurucu sıcağını fabrikanın kapısının önünde direnerek geçiren işçiler, anayasal hak olan sendikayı patronun kabul etmemesinden dolayı karakışın dondurucu soğuğunu da yine fabrikanın önünde direnerek geçiriyor. Flormar direnişinin 211. gününde Kadınlar Birlikte Güçlü olarak dayanışma ziyareti yaptık; bu ziyarette bende vardım, izlenimlerimi Ekmek ve Gül takipçileri ile paylaşmak istedim.

İstanbul’daki Kadınlar Birlikte Güçlü Platformunun çağrısıyla 50’den fazla kadın iki otobüsle Kadıköy’de buluşup yola koyulduk. Gebze Organize Sanayide bulunan Flormar fabrikasının önünde çoğunluğu kadınlardan oluşan direnişçi işçiler bizleri sloganlarla karşıladı. Havanın buz gibi soğuk olması, yağmurun yağması, rüzgarın sert mi sert esmesi bizlerin coşkusunu etkilemedi. Aksine karşılıklı sloganlarla birbirimize seslenişimiz hepimizin içinde şu duyguları yükseltti; “Yalnız değiliz, haksız değiliz ve biz kazanacağız.”

‘FLORMAR İŞÇİSİ YALNIZ DEĞİLDİR, YAŞASIN KADIN DAYANIŞMASI’

Seslerimiz ve sloganlarımız birbirine karıştı. Kadın işçilerle “evlerimiz” dedikleri yağmurdan korunmak için yaptıkları naylon muşambaların altında görüşebildik. Valilik çadır kurmalarına ve soba yakmalarına ‘çevre ve görüntü kirliliği’, ‘soba tehlike yaratıyor’, ‘kuşlar’ vs...vs... gibi gerekçelerle izin vermemişti. Ancak, ne bu komik gerekçeler ne de soğuk hava işçilerin direncini kırmıştı. Kadın işçilerin hepsi evlerinden getirdikleri battaniyelerle taburelerin üzerinde birbirlerine dün olduğundan daha da yakın durarak hem soğuğu alt ediyorlar hem de omuz başında arkadaşını görmenin gücüyle direnci yükseltiyorlardı.
Direnmenin güzelliği Flormar işçisi kadınlarının yüzünde o kadar açığa çıkıyordu ki bunun parçası olmak bize de güç ve umut oldu.

FLORMAR DİRENİŞİ ÖĞRETMEYE DEVAM EDİYOR...

Kadın işçilerle sohbet etmeye başlıyoruz, anlatıyorlar:

“İşyerinde çalışırken bu kadar yakın değildik, direniş bizi yakınlaştırdı, etrafımızda olan biteni görmemizi sağladı. Patron bizi 25/2’den attı, bizlere terörist dedi, en çok zorumuza bu laf gidiyor.”

“Beş yıl, on yıl, on beş yıldır burada çalışan arkadaşlarımız var. Bu suçlamayı kabul etmiyoruz. Bizler işimiz, ekmeğimiz için burdayız ve anayasal bir hakkımızı kullandık sendikaya üye olduk, bu suç ise kabul ediyoruz.”

“Çalışırken de şartlar zordu, ücretler asgari ücret, hiçbir sosyal hakkımız yoktu. Bu durum değişsin ve hakkımızı alalım istedik. İçeride çalışan arkadaşlarımız bizleri görmesin, bizimle konuşmasın, sesimiz onlara gitmesin diye fabrikanın girişini ve bizleri görecekleri yerleri brandalarla kapattılar, çay molalarının yerini değiştirdiler... İşçi arkadaşlarımızın hiçbir şekilde bizimle temas kurmalarını istemiyor patron. Bizleri işten çıkardıklarında yerimize hemen taşeron işçi aldı. İçeride çalışmaya devam eden işçilere patron şimdiye kadar hiç yapmadığı bir şey yaptı, her bir işçiye 500 lira kafadan para dağıttı.”

Direnişe sonradan katılan bir kadın işçi para işini şöyle anlatıyor “Bizlere 500 lira dağıtacaklarını söylediklerinde ‘Bunu kabul etmememiz gerek’ dedim. Bu para işten attıkları arkadaşlarımızın paralarıydı, bunu alamazdım. Almadım ve ben de direnişteki arkadaşlarıma katıldım.”

“Ailelerimiz bizim arkamızda ve bizleri detekliyorlar, işe gider gibi her gün sabah erkenden sendikamız Petrol-İş’in servis aracıyla direniş alanına fabrikanın önüne geliyoruz ve akşam paydosa kadar buradayız. Gün içinde dayanışma ziyaretleri oluyor hemen her gün. Burada okumalar yapıyoruz, günlük gazetelerimizi okuyoruz, kitap okuyoruz, dayanışmayı büyütmek için çeşitli platformlara katılıyoruz. Şimdi havalar çok soğuk, ısınmak için battaniyelerimizi getirdik, halay çekmek e ısınmak için kullandığımız tekniklerden biri :)”

“Bizim bu mücadeleyi kazanmamız bütün kadınların kazanması gibi olacak, işçilerin çalışma şartlarının ve ücretlerinin düzelmesi şart, bunun için mücadele etmek gerekiyor.”

Flormar’daki kadın işçiler direnirken öğretiyorlar da... Hakları olanı almak için direnmenin özgüveni, dayanışmanın verdiği güç, kazanacaklarına olan inanç bizlere de geçiyor ve kavilleşiyoruz kadın işçilerle, onların seslerini duyurmaya dayanışmayı büyütmeye... Bir kez daha yineliyoruz; “FLORMAR DEĞİL DİRENİŞ GÜZELLEŞTİRİR!”