3 Mart Salı günü, İstanbul Üniversitesi Kadın Çalışmaları Komisyonu olarak “Kadın Mücadelesinde Yol ve Yöntem Tartışmaları” başlığı altında bir etkinlik düzenledik.

2025’in aile yılı olarak ilan edilmesinin kadınlar açısından ne anlama geldiği, bizleri nasıl etkileyebileceği ve bu süreçte hangi kaygıları taşıdığımız konuştuk. Kadını iş yaşamından uzaklaştırarak eve kapatmayı hedefleyen bu aile yılı konsepti; kadın emeğini değersizleştiren, kadınları yalnızlaştıran ve kariyer öncesi evliliğe teşvik eden politikalarıyla hepimizde ortak korkular ve soru işaretleri yarattı.

Değinilen bir diğer konu ise geçtiğimiz günlerde İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi'nde güvenlik görevlilerinin taciz vakaları ve üniversite yönetiminin bu duruma karşı duyarsızlığıydı. “Yaptırım” olarak ilgili kişinin Cerrahpaşa’ya gönderilmesi, kurumun gerçek bir önlem almadığını ortaya koydu. Bu bağlamda, ifşanın bir çözüm olup olamayacağını ve kadın mücadelesi açısından nereye oturduğunu tartıştık.

Kadınlar olarak ortak taleplerimiz arasında, özellikle son aylarda işlevsizleştirilen ve etkisiz hâle getirilen İstanbul Üniversitesi Cinsel Tacizi Önleme Koordinatörlüğü’nün (CİTOK) yeniden etkin bir şekilde faaliyete geçmesi ve üniversitede güvenli bir alanın sağlanması yer alıyor. Güvenli bir kampüs ortamı ve caydırıcı yaptırımlar için aktif bir CİTOK en temel taleplerimizden!

Ayrıca, dijital mecralarda dayanışmanın kadın dayanışması için bir araç olabileceğini ancak bunun tek başına yeterli olmadığını vurguladık. Kadınlar olarak, hak ve özgürlüklerimize kavuşabilmek için örgütlenmek ve birlikte hareket etmek zorundayız. Bu nedenle, özellikle ezilmeye ve hor görülmeye çalışıldığımız iş yerlerinde, sokaklarda, evlerde ve okullarımızda sosyal medyada destek vermenin yanı sıra—ki bu asla tek başına yeterli değildir—birbirimize daha da kenetlenmeli ve örgütlenmeliyiz.

Unutmayın ki asla yalnız yürümeyeceksiniz!

Fotoğraf: Ekmek ve Gül