Antik yunanda matematikçiyim diye öldürdüler. Afrika’da zincire vurulup köle gibi satıldım. Avrupa’da cadı avında diri diri yakıldım. Afganistan’da burka giydim.
Pakistan’da yüzüme kezzap döktüler. Hindistan Bombay’da hayat kadını oldum. Türkiye’de cinayetlere kurban gittim. Fransa’da Almanlarla işbirlikçi oldum diye saçımı kazıdılar, linç ettiler aşağılandım.
Yetmedi mi?
Yatıyordum kalktım, uyuyordum uyandım.
Ben dünya kadını, dünya insanı...
Paris’in Afrodit’i, Hamlet’in kavuşamadığı bahtsız Ofelya’sı, Ferhat’ın güzel Şirin’i, Mısır’ın çirkin Kleopatra’sı. Koca karı ilaçlarının mucidi. Çileli hamarat annenin narin kızı. Cefalı babanın göz bebeği, son neferi. İşitin bizi. Defnenin papatyası. Duyun bizi. Bitmek bilmez yollarda dizili menekşeler, laleler, ayçiçekleri, karanfiller sizin olsun. Bize özgürlüğümüzü verin..!
Anlıyor musun.
Görmüyordum gördüm, bakmıyordum baktım.
Ben dünya kadını, dünya İnsanı...
Fransız ihtilalinin göğsü çıplak, barikatlar üzerindeki bayrağı ilk taşıyan neferi. Gettolarda çocukların kurtarıcısı. Gezinin kırmızı elbiseli, gözü kara , cesur yüreği. Sultanahmet’te kurtuluş coşkusu, parlamentoda insan hakları savunucusu, Anneler gününün, 8 martların yaratıcısı. 1 Mayısların yoldaşı. Dünyanın yarısıyız…
Biliyor musun?
Duymuyordum duydum, konuşmuyordum konuştum.
Ben dünya kadını dünya insanı...
Verdiğim kararlarda cesur, haksızlıklarda kaplanımdır. Kalemim keskin, fikrim sabit, bedenim diri, zihnim sağlıklıdır. Ellerim toprak gibi bereketli, kalbim güneş
gibi aydınlıktır. Anadoluyumdur. Severim tüm insanları, coşar gönlüm nehirler gibi, koşar ayaklarım yılkı atları gibi. Esmer, sarışın, kumral, güzel çirkin ne fark eder her iki yanımızda yansın meşaleler, dizilsin bulutlar, parlasın Ay ile Güneş, gözlerimin önünde…Ufkum geniş, yolum açıktır benim. Yazmıyordum yazdım, yayınlamıyordum yayınladım.
Ben dünya kadını dünya insanı beni durdurmak elinizde mi?