Kadınların öldürülmediği bir güne uyandığımı hiç hatırlamıyorum. Ya da çocuklara ve kadınlara istismar ve taciz haberi almadığımız gün yok. Günlerdir haberlerde ve sosyal medyada işlenen kadın cinayetleri tartışılıyor. O da ayrı tabii Narin cinayetinden buyana haberlerde bu ölümlerin işlenme şekli ve yapılan yorumlar çok can sıkıcı. Olayları iyice magazinleştirerek yansıtıyorlar. Meselenin özünden uzaklaşılıyor, oysa bütün bunlardan sorumlu olan mevcut AKP hükümetidir.

Bunca yıl bu ülkeyi yönetenler bir gecede İstanbul Sözleşmesi’nden çıkanlar, bütün kadın cinayetlerinden ve çocuklara yapılanlardan sorumlular. Biz kadınlar ne yapacağız, bence asıl sorulması gereken budur. Her kadın katliamından sonra sokaklara çıkıyoruz ama iki gün sonra hiçbir şey olmamış gibi hayatlarımıza devam ediyoruz. Tabii ki unutmuyoruz, ama sadece olayın sıcaklığıyla ve yükselen öfkemizin ani yansımalarıyla sınırlı kalmamamız gerekiyor.

İllerde kadın platformlarıyla hemen refleks gösterip, sokağa çıkıyoruz. Merkezi bir açıklama yapıyoruz. Ancak bir yandan mahallelerde, semtlerde her yere yayılacak eylemler, birlikte planlamalıyız. Çünkü bir kerelik açıklamayla bu kadın katillerini durduramayız. Çocukları olan, kız çocuğu olan bir kadın olarak, bunca kötülük karşısında neler yapılabilir diye düşünmekten başıma ağrılar giriyor. Aynı zamanda katilleri cezasız bırakarak, cesaret almalarına sebep olduklarını hep söylüyoruz. Ayrıca bütün bu cezasızlık ve korku hali biz kadınların dışarı çıkmasını bile engelleyen bir noktaya doğru gidiyor. Ben de kızıma belli bir saat dışında dışarda kalmamasını söylemeye başladım. Aslında ben korkmuyorum ama söz konusu çocuğumuz olunca çok korkuyoruz…

Her kadın cinayetlerinde yine yeniden katilin psikolojik rahatsızlığından dem vuruluyor. Oysa bunun böyle olmadığını biliyoruz. Böylesi daha kolay işin içinden sıyrılmalarına neden oluyor. Bir kez daha tekrar edelim; Kadın cinayetleri politiktir. Susmuyoruz, korkmuyoruz, itaat etmiyoruz.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül