Sahip olduğumuz haklar bize bir lütufmuş gibi veriliyor. Fakat bakıldığında haklarımız yıllardır süregelen bir mücadelenin eseri.

Demokrasi ile yönetilen bir ülkede seçme ve seçilme en önemli haklardan biriyken şehir ve ilçe belediyelerine atanan kayyımlar, halkın iradesini gasbetmek hatta yok saymak değil de nedir? İrademizin yok sayılması dışında kayyımların kadınlara yönelik tutumları da kabul edilebilir türden değil. Kendi şehrimden örnek verecek olursam, kadınlara hizmet veren birçok kurum kayyım yönetiminde kapatılmıştı. İlk kapatılan yerler ise şiddete ve istismara maruz kalan birçok kadının başvurduğu kadın sığınmaevleri olmuştu. En son yapılan seçimlerden birkaç gün sonra Van Belediyesine tekrar kayyım atanacakken halkın direnişi sonucu halkın belirlediği kişi belediye başkanı olmuştu. Peki biz kadınlar bu direnişin neresinde bulunuyoruz?

Kadınlar kimse fark etmese de kayyım direnişinin merkezinde bulunuyordu çünkü gelecek kayyımın ilk icraatının kadın kuruluşlarını işlevsizleştirmek olacağı aşikardı. Üniversitedeki genç kadınlar olarak bizler de çok etkilendik. Şehir merkezine inmeye korkuyorduk çünkü şehir merkezinde yoğun bir kaos ortamı vardı. Fakat sadece Van halkının değil birçok ilden bu direnişe destek olanların olduğunu görmek bize yalnız olmadığımızı hissettirdi. Mücadelemizi haklı bulanların sayısını gördükçe daha çok güvendik kendimize. Nihayetinde irademizin yok sayılmasına izin vermedik. Artık biliyoruz ki biz kadınlar direnmezsek, vazgeçersek kimse bizim için bir şey yapmayacak. İrademizi kendi elimize aldık ve irademizi elimize aldığımız gibi haklarımızı alabilmek için de direnmeye devam edeceğiz.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül