Bugün sendikalaştıkları için işten atılan TKIS işçileriyle bir aradaydık, 18 gündür grev alanında olan işçilere Ekmek ve Gül Aydınlı olarak destek vermek istedik. İlk defa bir direnişin özneleriyle bir araya geliyor ve o atmosferi soluyorum desem yerinde olur. Küçük bir çadır kurmuşlar, kafamı çevirdiğimde neden direndiklerini hatırlatan yazılı pankartlara rastlıyorum, bir beyaz tahtaya da geride bıraktıkları gün sayısının imzasını atıyorlar. Çay demlemişler, buna ziyaretçilerin de az buz demeden getirdikleri atıştırmalıklar eşlik ediyor. Nasıl hissettiklerini, sürecin ne durumda olduğunu sordum. “Bekliyoruz” sözlerine ek olarak birliğin ve beraberliğin önemini ve canlılığını vurguluyorlar. Çoğunluğu kadınlardan oluşan işçileri dinlerken birçok sıfat ve sorumluluğa sahip oldukları gerçeğini de yeniden görüyorum. Kadın, anne, eş, işçi gibi… eksilmeyen umutları, yorgunlukları, ziyaret edenleri görünce ışıldayan gözleri ve hoş sohbetleriyle aklımda kaldılar. Umarım ki, haklı mücadelelerinde kazanan onlar olurlar.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül