Merkez üssü Maraş olan ve 10 ili etkileyen 7.7 deprem sonrası, Malatya Doğanşehir’deyiz. Kadınların ve çocukların hijyene, barınmaya ve yemeğe ulaşamadığı yerlerden biri Doğanşehir.

Birçok bölgede denk geldiğimiz gibi Doğanşehir’de de ara bir sokakta, çadırkentten bağımsız bir yerde mülteci bir aileye denk geldik. Çadırların içi dışarıdaki hava kadar soğuk. Çadırdan kastımız öyle AFAD çadırı değil, derme çatma branda ile yapılan çadırlardan. Çünkü sığınmacıysanız, size çadır bile çok görülür. Kendi imkanlarınız ile başınızı sokacak bir yer yapmak zorunda kalırsınız.

Bebek, çocuklar ve kendileri derken 3 aile yani 15 kişi aynı çadırda kalıyorlar. Sohbet etmek için yanlarına gidiyoruz. Tedirgin bakışlarla selam veriyorlar. Korkuları yüzlerinden okunuyor adeta. Çekiniyorlar. Sohbet ilerledikçe güven duymaya, anlatmaya başlıyorlar. İçlerinden bir kadın çok fazla baskı ile karşı karşıya kaldıklarını söylüyor. Yemek almaya gidemediklerini belirtiyor: “Akşam spor salonunda dağıtılan yemekten almaya gittik. Devlet yetkilileri ve polisler bize ‘Akşam dışarı çıkmayın. Siz hırsızlık yapıyorsunuz. Eğer çıkarsanız sizi vurabiliriz, sizin zararınıza olur’ dedi. Ne yapacağımızı bilemedik. Bir şey diyemedik. Yemek almaya da gidemedik” diyor.

‘BÜTÜN SURİYELİLER HIRSIZ DEĞİL’

Hırsızlık ve yağma suçlarının da kendilerine yöneltildiğini, ama yapmadıklarını söyleyen kadın ekliyor ve “Burada bir tane hırsız vardı ama biz Suriyelilerle bir alakası yoktu. Bütün Suriyeliler aynı değil ki. Burası hiç yaşanabilir bir yer değil. Burada tuvalet yok, çadır yok, yemek yok. Hiçbir şey yok!” diyor.

‘BEBEĞİM HASTA NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM’

6 aylık bebeği olan diğer kadın: “Bebeğim çok küçük. Geceleri çadır hava aldığı için soğuktan hasta oldu. Yardım da alamıyoruz. Çadır istiyoruz, kaç gündür soruyoruz ‘yok’ diyorlar. Buradaki insanlar bize çok tepki gösteriyor. Sevmiyorlar bizi” diyor.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül