Artan kadın cinayetleri ve iktidarın bu sorunu büyütecek şekilde uyguladığı politikalar ülkede güncelliğini koruyor. İstismarcıya Af Yasası’nın sürekli Meclis gündeminde olması, İstanbul Sözleşmesi’nden çıkılmaya çalışılıyor olması ve tacizcilerin/tecavüzcülerin birer birer tahliye edilmesi gerek sosyal medyada gerekse mahallelerde oldukça tepkiye yol açıyor. Biz de Ankara Mamak’taki General Zeki Doğan Mahallesi’nden kadınlarla konuştuk.  

İSTANBUL SÖZLEŞMESİ UYGULANSA ARKADAŞIM YAŞIYOR OLACAKTI

Çoğu kadın bir yakınında taciz, şiddet veya cinayet vakasına rastladığını, kimi zaman doğrudan tanık olduğunu anlattı. Emekli bir kadın durumu şöyle değerlendirdi: “Kadına yönelik şiddet ve cinayetlerde ciddi bir artış yaşansa da kadın yeterince korunmuyor. Şikayet ediyor, savcılığa suç duyurusunda bulunuyor ama bir sonuç yok. Ülkede yeterli sayıda sığınmaevi olsa, hükümet tarafından kadın istihdamı için alanlar açılsa bizler yaşayabiliriz. Kadına şiddetin önlenmesi için imzalanmış bir sözleşmeden çıkılması eşitsizliğin, şiddetin, cinayetin önünü açacak. Mesela yakın bir zamanda birlikte çalıştığım bir arkadaşım emekli olup Bodrum’a yerleşmişti. Daha sonra arkadaşımın eşi tarafından öldürüldüğünü öğrendim. Haklarımızı ve bizi koruyan yasalar uygulansaydı, İstanbul Sözleşmesi’nin maddeleri işliyor olsaydı arkadaşım yaşıyor olacaktı.”

KADIN YAKINIMIZDA BIÇAKLANDI HİÇBİR ŞEY YAPAMADIK

Genç bir kadın ise yan mahalle olan Akdere Mahallesi’nde yaşadıklarını anlattı: “Kadına yönelik bir olay yaşandığında gören, duyan koşup yardım etmektense video çekiyor. Geçen hafta Akdere’de bir kadın bıçaklandı. Hiçbir şey yapamadım. Baktım birkaç kişi olayı videoya çekmeye çalışıyor. Yardım etsek belki kadın kurtulacaktı ama ne ben bir şey yapabildim ne de oradakiler bir şey yaptılar. Asıl sorun toplumun düşünce yapısında. Örneğin; bir kadın öldürüldüğünde ‘Kesin açık giyinmiştir’ diye düşünüyor millet. Karı koca ilişkisinde erkek istediğini yapıyor ama kadının her yaptığına karışılıyor. Konuştuğumuz her kadınla bu meselelere dair tartışmamız lazım.”

SÖZLEŞME UYGULANMIYOR

Bir büro emekçisi olan Gül ise kadınların güçlü olduklarını ve bu gücün etkili olduğunu düşünüyor: “Hüķümetin İstanbul Sözleşmesi’nden çekilebileceğini düşünmüyorum. Bunun sebebi ise kadınların kendi haklarının bilincinde olmaları, toplumun her alanında sorgulayıcı olmaları. Şiddetin önüne geçebilmek için daha ciddi tedbirlerin alınması gerekiyor. Birçok hukuki yaptırımın eksik kaldığını görüyoruz.Çözüm kadınları sadece sığınma evlerine kapamak değil, onların kendi ekonomik özgürlüklerine kavuşmaları sağlamak ve onlar için iş alanları yaratmaktır.”

MÜCADELE ŞART

Son olarak konuştuğumuz mahalleli kadınlar arasında küçük fikir ayrılıkları mevcut olsa bile çözümün mücadele etmekten geçtiğinde herkes hemfikir. Kadınlardan biri günümüz koşullarında ses çıkarmanın zorluğundan ama buna karşılık mücadelenin gerekliliğinden şu şekilde bahsetti: “Şimdiki gençler daha da sıkıntıda. Hangi konuda olursa olsun ses çıkaranı hemen susturuyorlar. Muhalif bütün gazeteciler içeride. Hakimlerin, avukatların üstüne büyük baskı var. Zamanında Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Sema Ramazanoğlu, Ensar Vakfı olayları için ‘Bir kereden bir şey olmaz.’ diyebiliyorken biz ‘İstanbul Sözleşmesi Yaşatır’ dediğimiz için baskıya uğruyoruz. Ve bunların hiçbiri gazetelerde, haber kanallarında yayımlanmıyor. Bu yüzden geleceğimiz için, çocuklarımızın geleceği için mücadele şart.”