Kapatılacağı duyurulan DERİTEKS’in örgütlü olduğu ETF Tekstilde kıdem tazminatları ve ikramiyelerinin gasbedilmesine karşı cuma günü fabrikaya kapanan işçilerin direnişi sürüyor. Kararlı olduklarını ifade eden işçiler tüm emekçileri dayanışmaya çağırıyor.

İşçilerden Sema Lermin direnişin katkıların şöyle anlatıyor: “Daha da güçlüyüz. Birlik halindeyiz. Uzun süredir böyle bir araya gelemiyorduk. Daha bilinçliyiz, haklarımızı öğrendik. Bu direnişle birlikte daha çok bağlandık birbirimize. Bizim iyi niyetimiz suistimal edildi, artık buna izin vermeyeceğiz. Ailem de ‘Duruşunu bozma, birbirinize destek olun arkanızdayız’ diyor. Buradaki herkes adına kendimi sorumlu hissediyorum. Yeri gelir Meclisin önüne de gideriz.”

4 yıllık işçi Öznur Kaya da “Bugüne kadar hiç işimizi aksatmadık. Kimseye zararımız yokken bunları yaşadık. Ailemizden çok buradaki insanlarla vakit geçirdik. Emeğimizin hakkını istiyoruz. Ben ilk defa bir direnişte yer alıyorum. Bu çok gurur verici. Birliği beraberliği öğrendim bu süreçte. Yeni evlendim, nikah bildirimi yaptım, haklarımı vermediler. Bunun için mücadeleyi sürdüreceğim” dedi.

‘ARTIK NE YAPMAM GEREKTİĞİNİ BİLİYORUM’

Sözleşme döneminden beri sürekli mücadele ettiklerini belirten 4 yıllık işçi Bircan Yıldız da “İki çocuğumdan biri üniversiteye gidecek ama nasıl gidecek bilmiyorum. İlk kez bir direnişteyim ben de. Çok güzel gidiyor. Direnişin başından beri yanımızda olan Evrensel’e de teşekkür ediyoruz. Ben önceden direnişten, grevden korkardım. Haklarımızı da bilmiyorduk. Ama şu andan sonra, direnişin içinde olunca gurur verdi bu bana. Daha güçlü olduğumuzu hissediyorum ve artık başka bir yerde haksızlığa uğrarsam ne yapmam gerektiğini biliyorum” diye konuştu.

Direnişteki işçilerden Elif, “Daha önceden işçiler yan yana gelmez diyorduk ama bir kıvılcım ile direniş başladı. Hepimiz birleştik, çünkü öncesinde o kadar bilinçsizdik ki, ne yapacağımızı, nasıl yol alacağımızı bilmiyorduk. Ama araştırdık ne yapabiliriz diye ve haklarımızı öğrenince harekete geçtik. Haklarımızı öğrendikçe yol aldık, biz hiçbir şey bilmiyormuşuz, bu süreçte birbirimizden çok şey öğrendik. Ön yargılıydık. Taleplerimiz karşılanmazsa sonuna kadar devam edeceğiz” dedi.

‘KONUŞTUK, TARTIŞTIK, ÖRGÜTLENDİK’

İşçilerden Gülşen Balta, “Burada direniş devam ederken eve giden arkadaşlar da kek, börek yapıp getiriyor. İşçilerin işsiz kalma kaygısı çoktu bu süreçte. Ne yapacağımızı bilemez haldeydik. Daha çok panik havası vardı. Önceden ETF işçisi örgütsüz algısı vardı. Kadınların çok olmasından kaynaklı da böyle düşünülüyordu. Kendi aramızda bir çekirdek öncü işçi grubuyla konuşup tartıştık, örgütlendik. Çevre, tanıdık, akraba, dost avukatlarla hukuki yönünü öğrenip gelip burada işçiler ile paylaştık. Buradan sonra ne yapabiliriz diye konuştuk ve direniş kararı çıktı. Çünkü yıllardır burada emek veren kadınlar olarak haklarımız verilmeyince artık kendimiz için mücadele etme kararı aldık” dedi.

‘KOCALARINA RAĞMEN MÜCADELE EDİYORLAR’

“Çocuğunu evde bırakmalarına, kocalarının ‘Gidemezsin direnişe’ tehditlerine rağmen buraya gelip mücadele ediyor kadınlar” diyen Balta şöyle devam etti: “Burası örgütlü değildi, bu hep kafamıza vuruldu ama şimdi ETF gerçekten örgütlendi. Kaybedecek bir şeyimiz de yok artık. Haklarımız verilmeyecekse neden bekliyoruz dedik. Direniş kararından sonra panik ve korku kalmadı. Yasaldı, değildi korkusunu yaşamadan bu saatten sonra kimse karşımızda duramaz. Emeğimizin, alın terimizin karşılığı neyse onu almadan şuradan şuraya gitmeyeceğiz. Gece boyunca birbirimizle sohbet ediyoruz, ilk kez direnişe katılan işçiler de çok memnun. O kadar sabır gösterdik ki bu süreçte, sonunda patladık. ETF kadınları olarak güçlü olmayı, sonraki süreçte patronun, sömürücülerin karşısında nasıl duracağımızı öğrendik. Haklarımız gasbedildi ama bilinçlendik, başka yerlerde çalıştığımız alanlarda da öğrendiklerimizi aktarıp örgütleneceğiz ve buranın dalgası diğer yerleri de etkileyecek.”

HAKKIMIZI ALANA KADAR BU DİRENİŞ SÜRECEK
Emine BAŞ // ETF işçisi
Merhaba, ben 7 yıldır ETF Tekstilde makineci olarak çalıyorum. Evli ve üç çocuk annesiyim. Şu an fabrikamız kapanma kararı aldı ve ilk gün 20 küsur arkadaşımızı işten çıkardılar. Önce bütün haklarımızın verileceği söylendi. Ancak ertesi gün kıdem tazminatının yalnız yüzde 70’i teklif edilip içerideki izinlerimizden, ihbar tazminatımızdan, ikramiyelerimizden bahsedilmedi. Şu an içeride toplamda üç buçuk ikramiyemiz var.
Patronumuz Senem Dikmen adında bir kadın. Birçok kadın derneğine üye olmasıyla ve kadın haklarını savunduğuyla övünür ama kendi fabrikasında, yüzde 80’inin kadın olduğu yerde işçileri mağdur edip sokağa attı. Fabrikada kreşimiz var ama bu Senem hanımın lütfu değil, 150 kadın çalışanı olan her yere devlet kreşi zorunlu tutuyor. Biz bayrama buruk girdik. İşsiz kaldığımıza mı üzülelim haklarımızı alamadığımıza mı üzülelim? Benim iki öğrencim bir de bebeğim var. Onların masrafları bir yana bir de dişimizden tırnağımızdan artırıp ödediğimiz ev kredimiz var. Çocuklarıma bayramlık alamadım, bayram harçlığı veremedim. Çocuklarımın da psikolojisi bozuldu. 11 yaşındaki oğlum “Anne bana göre iş var mıdır? Ben de çalışırsam biraz yardımım olur” diyor. Kumbarasındaki paraları ortaya koyuyor.
Bu zamana kadar işçi arkadaşlarımızla canla başla çalıştık. Ben çocuğumun mezuniyetine bile katılamadım. Böyle çalışmamıza rağmen Senem hanım bizi canlı canlı tabuta koydu. Aldığımız ücret enflasyon karşısında erimişken haklarımızı verecek durumu olmasına rağmen hakkımızı vermiyor. Son çare üretimi durdurup kendimizi fabrikaya kapattık. İkramiyelerimiz ve kıdem tazminatımız tam ödeninceye kadar bu direnişe devam edeceğiz. Herkesten destek bekliyoruz. Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiçbirimiz! İşçiyiz haklıyız kazanacağız!
İNSANCA ÇALIŞMIYORDUK, AT GİBİ YARIŞTIRILIYORDUK
Tülay AKDEMİR // ETF işçisi
Merhaba, ben 2017 yılından beri ETF Tekstilde çalışıyorum. Burada öyle bir çalışma sistemi kurulmuş ki insanca çalışmıyoruz, at gibi yarıştırılıyoruz. O kadar yoğun çalışıyoruz ki karşımdaki su sebilinden su içemediğim günleri biliyorum. Emeklerimizin karşılığı bu olmamalıydı. Yaşadıklarımız bize birer travma gibi geliyor. Ücretlerimiz gecikti, kiralarımız gecikti, kredimiz faturamız gecikti ve bunların bedelini yine biz ödedik. Her zaman burada fedakârlığı biz işçiler yaptık. Benim üniversite öğrencim lise öğrencim var. İki ev bakıyorum; kiram, kredilerim var. Önümüzdeki ay ücretim ikramiyelerim verilmezse ne yapacağız diye düşünüyorum. İlk başta patronun bize verdiği güne inandık. İkramiyelerimizin yatırılacağı gün gecikti, hâlâ ödemediler. Sürekli oyalayıp erteliyorlar. Tazminatımızı ve ikramiyemizi vermedikleri için biz de fabrikaya kapandık. Çoğu kadın olan fabrikada arkadaşlarımızla nöbet tutuyoruz. Herkesten destek bekliyoruz. İşçiyiz haklıyız desteğinizle kazanacağız.

Fotoğraflar: Ekmek ve Gül