İzmir’in Ödemiş ilçesinde yaşayan 38 yaşındaki Filiz Tekin, “Bakımsızsın” denilerek evli olduğu erkek tarafından şiddete uğramış, hastaneye kaldırılmıştı. Filiz dün 8 günlük yaşam savaşını kaybetti. Organları 5 kişiye umut oldu. Filiz’i öldüren İbrahim Tekin ise tutuklandı. Filiz’in kardeşi Sevgi Erol, kardeşinin yıllardır fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kaldığını, katilin Filiz’e “Senden nefret ediyorum, senden iğreniyorum. Seni anneme, çocuklara, ineklere bakman için evde tutuyorum” dediğini söyledi.

Filiz’in ölümü bana yıllar önce yaşadığım ve o dönem beni oldukça sarsan bir anı hatırlattı. O dönem birlikte olduğum erkeği görmek için regl olduğum bir gün uzunca yol gitmiş, yorgunlukla koltuğa oturduktan sonra duyduğum ilk cümle şu olmuştu: “Ne kadar bakımsızsın, böyle buluşmaya geliyorsun!”. O anın öfke ve üzüntüsüyle kapıya yönelmiş, benden önce kapıya yetişip açılmaması için bastıran o elin karşısında uzun dil döküşlerinden bir itiş kakışla sıyrılmış, kapıyı çarpıp çıkmıştım. Bir daha da kimse birbirinin yüzünü görmemişti...

Bugün Filiz’in ölümünü düşünürken aklımdan bu sahneler teker teker geçti. Yerime Filiz’i, Filiz’in yerine kendimi koyup düşünürken epeyce vakit geçmiş. Son dönemlerde kadın cinayetleri o kadar arttı ki, hepsinde kendimizden bir parça bulmak mümkün. Ancak ne yazık ki kapıyı çarpıp çıkabilmek; bizi incitmeyi, kendimizi güçsüz ve çaresiz hissetirmeyi iş belleyenleri hayatımızdan tamamen çıkarabilmek her zaman hepimiz için kolay olamayabiliyor... Yaşadığımızın şiddet olduğunu kavrayabilmek; bizi boğan, devam etmek istemediğimiz ilişkileri bitirirken ailenin ve çevrenin baskısını, sorularını, tutumlarını göze alabilmek; tüm ezilmişliğimizin ve eşitsizliğin karşısında yeniden bir hayata başlayabilmek, sırtımızı yaslayabileceğimiz çok güçlü bir dayanışmanın varlığını gerektiriyor çoğu zaman.