Bir grup kadın arkadaş İtalya turuna katıldık. Roma, Napoli, Floransa, Venedik, Toskana, Ponpei ve son olarak Milano ile tamamladığımız gezi oldukça keyifli bir o kadar da öğretici oldu. Gerçekten İtalya görülmeye değer bir ülke. Ben tarihi eserlerin o ülkeye değil insanlığa ait olduğunu düşünenlerdenim.
Shakespeare’in ünlü Romeo ve Juliet eserini herkes bilir. Büyük bir eser aynı zamanda büyük bir aşktır. Birbirini seven iki düşman ailenin çocuklarının zorluklara rağmen süren aşklarının hazin bir sonla bitmesini anlatır. İtalya’da Juliet’in yaşadığı evde ziyaret yerleri arasında idi. Nedense Romeo’nun değil de Juliet’in evi turistlerin ilgi odağı olmuş. Ünlü balkon sahnesinin olduğu bahçede duvarlara mektuplar asılıyor, dilekler tutuluyordu ve özellikle kadın ziyaretçilerin ilgi odağıydı burası. Bahçede bronzdan yapılmış Juliet heykeli ilginçti. Bana göre bir o kadar da taciz kokan bir ritüele sahne oluyordu. Aslında Avrupa’daki birçok turistik şehirde olan bir durumdu bu. Bazı heykellerin belirgin bir organına dokunarak dilek dileme gibi bir şey var. Dilekler ise; aşık olmak, o şehre tekrar gelmek gibi şeylerdi. Juliet’in memesine dokunarak aşık olmayı dilemek bana sanki taciz ediliyormuş duygusunu veriyordu. Kim büyük aşk yaşamak istemez ki. Yaşadığımız aşkın büyük olması için “kavuşamamak mı gerek” diye geçiyor içimden. Romeo ve Juliet, Kerem ile Aslı ve diğerleri gibi. Ben Juliet olmak istemiyorum. Siz buna ne dersiniz?