Okul yöneticilerinin kadın öğretmenlerin kıyafeti, özel hayatı konusunda baskısı sürüyor. İş alımında evli olup olmadığımız, çocuğumuzun olup olmadığı, hatta ne zaman çocuğumuz olabileceği dahi sorularak özel hayatımıza müdahale etmeye çalışıyorlar. Öğrencilerin özellikle temel ihtiyaçları konusundaki beklentileri de kadın öğretmenler için çok daha fazla.

Yeni bir sendika olmasına rağmen her okulda şu anda Özel Sektör Öğretmenleri Sendikası’nın sosyal medya paylaşımlarını takip eden öğretmenler ve veliler var. Hatta en çok okul sahiplerinin sendikanın sosyal medya paylaşımlarını takip ettiğine şahit oldum. “Ortalık çabuk karışıyor, patronlara genel olarak kötü imaj çiziliyor, biz de ekonomik zorluklar çekiyoruz, biz bir aileyiz, burası ekmek teknemiz” gibi patron açıklamaları var. Öğretmenlik mesleğini romantize ederek, öğretmenleri sindirmeye çalışarak eğitim dönemi açılışı yapan idareciler şimdi de “Sendikalı olmak bir haktır, tabi sendikalı arkadaşlarımız da olabilir” şeklinde konuşmaya başladılar. Tabi söylem değişse de huy değişmedi. Sosyal medyada hak gaspına uğrayan arkadaşıma destek olduğum için uyarı aldım ve çalıştığım kurumumun ismini hiçbir kişisel hesabımda yazmayarak destek vermem konusunda talepte bulunuldu.

Yalnız hissetmemiz, birbirimizin ayağını kaydırmamız beklenir. Sürekli rekabet ettiriliriz. Sendikayla benim çevremdeki öğretmenlerde de bir değişim oldu. Son 1 senede sendikada arkadaşlarımızın hem MEB’i hem de kurumları arayarak öğretmenlerin haklarını hatırlatması, şikayetçi olması hepimize güç verdi. Kar tatilinde derse girmem için zorlandığımda sendikanın da her seferinde üzerinde durduğu özlük haklarımı savunduğumda yönetimin ne kadar şaşkınlık içerisinde kaldığını gördüm. Sendikasız öğretmenlerin de sendikayı dinleyip kulak verdiğine şahit oluyorum. Sektör için bir nefes olsa da sendikamızın hâlâ büyümeye ihtiyacı var. Daha çok öğretmenin daha çok katılımıyla, mücadelemizle haklarımızı tekrar kazanacağız.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül