Yıllardır bir dershanenin mutfağında çalışıyoruz üç arkadaş. Yaşlarımız 40, 42, 45…

Biz sabahın 6’sında işe başlayıp gecenin karanlığında eve gidiyoruz.

Çalışma koşullarımız gittikçe kötüleşiyor, maaşlarımız zamanında ödenmiyor. Ama çalışmak zorundayız. Çocuklarımız okuyor, hayat koşullarımız çok zor. Eşlerimize destek olmalıyız. Yoksa geçinemiyoruz. Şu anki süreç daha da kötü, işsiz dahi kalabiliriz. Çünkü yaptığımız yemeklerin giderleri yükseldi. Kantine yiyecek hazırlıyorduk ancak fiyatlar yükselince yaptığımız yemeklere zam yapmak zorunda kaldı patron.

Dershaneye gelen çocukların alım gücü yok. Artık eskisi gibi kantinden yemek yemiyorlar. Dershane sahibi giderleri karşılayamıyor. Şimdilik devam ediliyor kantine yemek yapmaya ama iptal edilirse bizim işimiz yalnızca çalışanlara yemek yapmakla sınırlı olacak. Bu sefer de ya işsiz kalacağız ya da yarım güne düşecek çalışma. Aldığımız zaten asgari ücret yarım güne düşerse ne yaparız! Ya yeni bir iş arayacağız ya da ek iş yapacağız. Çünkü artık yaşam koşulları o kadar zorlaştı ki marketlere pazarlara gidemiyoruz. Her şey çok pahalı, birini alıyorsak diğerini alamıyoruz. Gelirimiz düşerse hepten aç kalırız.

Bizi yönetenler acaba çarşı pazarı biliyorlar mı? Bilmiyorlar çünkü onların öyle bir derdi yok. Halk nasıl geçiniyor, neler yapıyor bilmiyorlar.

Emekli olmak bile hayal bu ülkede. Emekli olsak ne olacak. Emekli aylığıyla ev kirası dahi ödenemiyor memlekette. Çocuklarımızın hiçbir geleceği yok. Eğitim alsa bile iş bulamıyor.

Hepimiz çok kaygılıyız. Her gün kadınlar öldürülüyor hem de sokak ortasında tanımadığı kişiler tarafından. Kadınlar sevgilisi, kocaları tarafından öldürülüyor. Bu tablo karşısında gece işten eve dönerken korkuyla dönüyoruz. Bu şekilde devam ederse daha çok kadın öldürülecek.

Onun için biz kadınlar bir araya gelerek daha güçlü tepkiler koymalıyız. Hepimiz korkuyoruz, korkuyoruz çünkü iş kaygısı var, eşlerimizin iş kaygısı, çocuklarımızın eğitim kaygısı. Ama bu şekilde de nereye kadar demekten de kendimizi alamıyoruz. Nereye kadar korkuyla gidecek!

Korkuyoruz ama böyle gitmeyeceğini de biliyoruz. Bir şekilde değişmesi gerek!

Fotoğraf: Pixabay